Ivoorkust

13 april 2013 t/m 12 mei 2013

Ivoorkust is een land dat weinig bezocht wordt door reizigers en dit betekent geen of oude informatie. Nog geen half jaar geleden zijn hier de laatste onrusten geweest en hierdoor is het beter het noordelijke stuk, dat nog altijd als onveilig bestempeld wordt, te mijden…

Bij de plaats Nzoo doorkruisen we een rivier en na een steile hobbelige klim zijn we bij de grens van Ivoorkust. De paspoorten zijn vlot gestempeld maar voor we door mogen rijden naar Gbapleu voor de douaneformaliteiten wordt er eerst gebeld met de commandant van de gendarmerie. Er wordt toestemming gevraagd of we, in verband met de veiligheid, zonder begeleiding door mogen rijden. Gelukkig mag dit! Via Gbapleu rijden we door naar de plaats Danané. De piste vanaf de grens is minder slecht dan in Guinea. Onderweg komen we shovels en schrapers tegen die de weg weer in acceptabele toestand brengen. In Danané rijden we langs een missiepost en besluiten te informeren of we hier een paar nachten kunnen staan. Het is geen probleem. De volgende morgen om 07.00 uur worden we gewekt door de kerkbel die twee meter van ons bed wordt geluid. Het is zondag en al snel stroomt het plein vol met gelovigen. We worden door veel mensen begroet en welkom geheten maar verder met rust gelaten. Voor de kerk begint oefent het koor en het klinkt erg goed. We besluiten een deel van de mis bij te wonen om zo nog wat van het (swingende) koor te kunnen horen. Even later wandelen we naar de markt in de hoop hier nog wat fruit en groenten te vinden. We moeten het doen met aardappels en wortels deze keer. De markt staat vol met kraampjes die schoonmaakartikelen, kleding of slippers verkopen. De volgende stop is de stad Man. Via een goede brede asfaltweg rijden we Danané uit en worden door een politieroadblock tegengehouden. Het is duidelijk dat men hier geen touristen gewend is want men weet niet goed wat te doen in verband met de veiligheid. Na diverse telefoontjes mogen we weer door. We rijden langs grote stukken gekapt en afgebrand oerwoud. Het moet plaatsmaken voor (palmolie)plantages en landbouw. Triest om te zien, maar we begrijpen de lokale bevolking wel. Zij moeten tenslotte ook eten. Helaas zien we dit door heel Ivoorkust. In de stad Man vinden we een parkeerplek op het terrein van de hulporganisatie Caritas. We staan midden in de stad en vlak naast ons is een school. In de stad kopen we een internetstick en proberen onze voorraden weer wat aan te vullen. Het internet blijkt erg snel te zijn en tot onze verrassing ook nog echt plug and play. Hier gaan we de komende maand hopelijk veel plezier van hebben. De volgende stop is de plaats Duekoué. Ook hier kunnen we bij een missiepost staan. Er wordt druk gewerkt aan een soort openlucht kerk en wij kunnen daar vlak naast staan.In Duekoué is niet veel te beleven en ook niet veel te koop wat betreft groenten en fruit. Brood lukt gelukkig overal nog wel! Na een paar daagjes gaan we richting het Taï National Park. Een groot reservaat waar chimpansees leven die werktuigen gebruiken om noten te openen. Onderweg komen we diverse UN-posten en patrouillerende UN-voertuigen tegen. Ook op dit stuk passeren we veel gekapt regenwoud en houtskoolbranderijen. Ook zien we veel houttransporten. De toegang tot het National Park is, ondanks aanwijzingen van de bewoners van het dorp Djiroutou, lastig te vinden. Als we net besluiten het op te geven komt er iemand naar ons toe. Het blijkt de manager van het Ecotel te zijn. Hij verteld dat hij een auto haalt en voor ons uitrijdt. Het bleek dat we wel goed zaten alleen konden we niet geloven dat zo’n beroerd pad de toegangsweg is tot het grootste National Park van Ivoorkust! Het park zelf is erg vochtig en warm; een echt ongerept regenwoud. Een pad door een bamboebos leidt tot een rivier. Na deze rivier begint het park waar een verscheidenheid aan wild leeft. Zonder gids kom je nergens in dit gigantische park.

Na de Taï rijden we zuidelijk naar de kust naar een dorp genaamd Dawa. Prachtig gelegen aan een baai met heerlijk zwemwater. Volgens de 10 jaar oude reisgids zou hier een, door Europeanen gerund ,“campement” moeten zijn. Dit klopt wel. Echter toen zes jaar geleden de burgeroorlog uitbrak en er geschoten werd, is de eigenaar gevlucht. Het campement is totaal vervallen en er zitten geen daken meer op de gebouwen. De dorpsbewoners die voorheen in het restaurant gewerkt hebben begeleiden ons naar een prachtige plek op het strand en koken voor ons. Het is een heerlijke plek en zeker een bezoek waard!

Na een paar dagen rijden we oostelijk langs de kust verder naar San Pedro. Hier blijven we ook weer een paar dagen. San Pedro is een havenstad met wat meer voorzieningen. Er wonen hier veel Europeanen en daarom zijn er diverse goede restaurants en wat grotere en betere supermarkten. We staan tussen twee kleine restaurants in, op het strand. Ook hier weer een mooie baai. Een kilometer verderop in de ingang van de haven. Na weer een paar daagjes strand gaan we richting Sassandra; een vissersplaats. Volgens de reisgids een kleurrijk koloniaal aandoende plaats. Maar ook hier heeft de tijd niet stilgestaan en is het kleurrijke verdwenen. Alleen het strand met de vissersboten is het bekijken waard. De gebouwen uit de Franse tijd zijn vervallen of ingestort. De rest is verveloos, oud en roestig. Weer wat verderop is een prestigeus vakantiecomplex gebouwd met de naam Best of Africa. Hier willen we een kijkje nemen. Helaas heeft dit complex het ook niet overleefd. We rijden de kust af tot net voorbij Abidjan en blijven enkele dagen in Grand Bassam rondhangen. Langs het strand staan eettentjes met royale parkeerplaatsen. We maken afspraken en blijven enkele dagen staan. Alleen in het weekend zijn de restaurants geopend. We eten en rusten wat voor we naar Yamoussoukro afreizen. De hoofdstad van Ivoorkust is een heel stuk landinwaarts. De hoofdattractie is de fraaie Basiliek “Notre Dame de la Paix” die de eerste president van het land aan de katholieke kerk heeft geschonken. Het gebouw heeft 300 miljoen US Dollar gekost en heeft 7000 zitplaatsen die voorzien zijn van eigen airconditioning. Ook biedt het nog plaats aan 11.000 staande gelovigen en kunnen er op het totale terrein 300.000 pelgrims terecht! Het is zonder meer een erg mooi bouwwerk. Vrij gelegen in een open park van ruim drie hectare. Rondom komt licht door de glas-in-lood-ramen. Waggel parkeren we prominent voor één nacht naast de Basiliek.

Na dit bezoek en als afsluiting van Ivoorkust rijden we via Toumodi en Akoupé naar Agnibilékrou. Nog iets noordelijker is de grensovergang met Ghana.

Gereden route Ivoorkust, 13 april t/m 12 mei 2013 (1.711 kilometer)