Kenia deel I

1 augustus 2017 - Masai Mara Game Reserve, Kenia

24-07-2017 t/m 13-08-2017

De eerste plaats die we in Kenia aandoen is Kitale. Er is een markt gaande dus het is er rommelig en druk. De straten zijn overvol met vrachtverkeer en de optochten van de verkiezingscampagnes komen met veel herrie voorbij. In deze heksenketel parkeren we Waggel langs de hoofdweg. Monique gaat op zoek naar een bank. Een poos later komt ze terug met geld, boodschappen en internettegoed. Een stukje buiten de drukte van het centrum van Kitale vinden we Karibuni Camp. We willen hier overnachten maar we komen helaas niet verder dan de parkeerplaats. Het mooie groene grasveld is voor ons niet bereikbaar vanwege de boomtakken. Maar hier in Afrika zijn ze handig met de machete en het duurt niet lang voordat er een paar dikke takken zijn verwijderd. Niet veel later staan we op het grasveld. Het idee was om hier twee nachten te blijven maar door het sombere weer komen de accu’s niet vol genoeg. Na een middag en nacht met veel regen zijn we dus toch maar vertrokken. We gaan weer zuidelijk en wel richting Lake Victoria. Het eerste stuk van de route verliep vlot. Een prima asfaltweg tot de plaats Webuye. Hier slaan we af om de A1 zuidelijk te blijven volgen. Hier werd de weg erg smal. Twee vrachtwagens kunnen elkaar net passeren. Taxibusjes halen weer de meest idiote fratsen uit om in te halen. Naast het asfalt is een afstap van minstens een halve meter en er is dus geen ruimte voor een stuurfoutje. Het duurt niet lang of we komen achter een veel te breed geladen tractor met suikerriet stengels. Inhalen gaat niet en dus zoeken we maar een plekje voor een korte pauze. Als we een plekje gevonden hebben komt het publiek direct alweer toestromen. De volwassenen verdwijnen al snel maar de kinderen blijven tot we weer vertrekken. Ten zuiden van de stad Kisumu ligt de plaats Dunga. Het Dunga Hill Camp ligt op een kleine landtong. De camping ligt aan het water en het bar/restaurantgedeelte ligt op een heuvel met uitzicht op het meer. De accu’s zijn weer goed opgeladen en het weer is opgeknapt. Geen reden dus om niet nog een nachtje te blijven. Met een tuk-tuk laten we ons naar een supermarkt brengen. Het ritje was niet erg comfortabel maar parkeerproblemen hebben we niet. We hebben de koelkast gevuld zodat we er weer een tijdje tegen kunnen. Via Migori, dat vlak voor de grens met Tanzania ligt, rijden we oostelijk richting de Masaai Mara. Hier hebben we lang naar uitgekeken omdat we hier het spektakel van de migratie van de gnoes willen gaan zien.  De eerste nacht verblijven we op net buiten het park in het Mara West kamp. Het ligt op een heuvel en op een paar plekken heb je een waanzinnig uitzicht over de Masaai Mara. Beneden ons zien we safari auto’s op zoek naar wild. Voor vertrek de volgende ochtend zijn we naar het uitzichtspunt gelopen om de zon over de Mara te zien opkomen. Het was fris maar de kleuren waren erg mooi. Ook zweefde er een aantal heteluchtballonnen.

Mara West

Na het ontbijt zijn we de 70 kilometer slechte weg naar de plaats Talek gaan rijden. De route van Mara West naar Talek gaat met een grote boog om het park heen. De weg is bar slecht en na 1,5 uur en 22 kilometer was het tijd voor een bakje koffie. Om ons heen lopen honderden gnoes. Er valt voor deze dieren nauwelijks wat te grazen want de hoeveelheden magere runderen, schapen en geiten die de Masaai hier laten grazen, zijn enorm. Ook op het stuk na de koffiepauze weer talloze Masaai dorpen met hun vee. En ook op dit stuk zien we een lange rij gnoes die gevolgd wordt door een hyena. Tot onze verrassing kwamen we ook nog een kamelenkaravaan tegen.  We hadden veel verwacht maar dit niet! Het wat troosteloze plaatsje Talek rijden we voorbij en slaan ons kamp op bij Crocodile Camp dat vlak voor de parkentree is gelegen. We regelen hier een gamedrive en delen de auto met een ander stel. We zijn ’s morgens om 07.00 uur vertrokken en het was al snel raak. Direct al gnoes, zebra’s en jagende leeuwen. De diversiteit aan dieren is flink te noemen. Over de hele dag genomen zien we ruim 20 zoogdiersoorten waarvan 30 leeuwen en 3 zeer jonge welpjes. Maar we kwamen voor de migratie van de gnoes en zebra’s en vooral de spectaculaire rivieroversteek. En we werden niet teleurgesteld…. In de rivier liggen een aantal kadavers van gnoes die de afgelopen dagen de oversteek niet hebben overleefd. Gieren, maraboes en krokodillen doen zich er tegoed aan. De migratie is nog niet in volle gang maar na een aantal uren zien we duizenden gnoes en honderden zebra’s de rivier oversteken. Na lang twijfelen ging de eerste dappere zebra de rivier over. Al snel volgen er meer en dan durven ook de gnoes. Een eindeloze stroom dieren in een lang lint door de rivier. En dan ineens stopt het….. De krokodillen zijn gezien door de zebra’s. De kudde is in tweeën gespleten en dat zorgt voor nervositeit. Eén zebra besluit terug te gaan en wordt door een grote krokodil bij zijn staart gegrepen. Je ziet de paniek in de ogen van de zebra als het half op de oever ligt. Er is een hoop gespetter en getrappel. De zebra valt op z’n zij maar staat gelukkig weer op. Helaas is de staart verdwenen. Dan gebeurt er een tijdje niks. Aan beide kanten van de oever staan kuddes naar elkaar te roepen. Weer zijn het de zebra’s die het voortouw nemen. Zo’n 50 meter van de eerste plek vandaan gaan de eerste zebra’s weer door de rivier. Een paar grote krokodillen liggen op de loer en vallen aan. Vooral de kleine, jonge zebra’s lijken het doelwit maar ze redden het gelukkig allemaal. Ook de staartloze zebra is weer overgestoken. Je ziet duidelijk dat het dier wat verzwakt is en moeite heeft de oever op te klimmen. Net als de gnoes aanstalten maken om over te steken, duikt er een leeuwin achter de groep op. Zebra’s en gnoes stuiven alle kanten op en de rivieroversteek is voorbij. Het was een lange maar spectaculaire dag vol verrassingen, met als hoogtepunt de rivieroversteek waar we al zolang naar uitgekeken hadden. Vermoeid komen we tegen het donker aan bij Crocodile Camp.

Masaai Mara 1

Masaai Mara

Na een rustdag vertrekken we richting Nairobi dat een kleine 260 kilometer verderop ligt. We leggen deze afstand in twee dagen af en slapen op een parkeerplaats bij een tankstation. De eerste 80 kilometer waren over een zeer slechte grondweg met enorme gaten en grote keien. Hierna gelukkig een mooie, gladde asfaltweg. Maar het stuk vlak voor en door Nairobi, met zijn totaal gestoorde verkeer en slechte wegen, zullen we maar gauw vergeten. Jungle Junction in Nairobi zal voorlopig de komende maanden de plaats zijn waar Waggel bewonderd kan worden. We gaan onze reis tijdelijk onderbreken om wat aan de steeds slechter wordende knie van Monique te laten doen. Zondag 13 augustus stappen we op het vliegtuig terug naar Nederland. Even geduld dus voor er weer een nieuwe update is!

Foto’s