Marokko deel IV

1 januari 2013 - Tan Tan, Marokko

7 december 2012 t/m 7 januari 2013

Vanuit Taghazout rijden we weer landinwaarts. Een paar kilometer ten noorden van deze plaats gaat er een mooie route door een vallei met de passende naam Vallee du Paradis. Een schitterende smalle vallei met palmen, een rivier en aan beide zijde hoge rotswanden. Met deze route schuinen we een stuk af richting de weg naar Marrakech. Sneller is de weg zeker niet want de 65 kilometer kost ons in totaal zo’n 4 uur! Maar de route is zeker de moeite waard. De weg begint direkt bij de afslag te klimmen en het gaat maar door… Smalle wegen, mooie vergezichten en zo nu en dan een dorpje. De klim loopt door tot 1632 meter. Hierna een stukje vlak om weer als een baksteen naar beneden af te dalen tot de hoofdweg naar Marrakech. Op deze weg valt het niet mee om een plekje voor de nacht te vinden. Na lang zoeken parkeren we Waggel uiteindelijk op een veldje langs de drukke hoofdweg. De volgende dag rijden we het laatste stuk tot Marrakech waar we op de camping afgesproken hebben met Christine en Ernst. We willen een aantal dagen in Marrakech blijven. Het is een leuke stad met een uitgebreide medina. We scharrelen door de smalle en hectische straatjes en bezoeken de plek waar mannen druk zijn met het leerlooien en -verven. Ze bewerken hier de huiden van koeien, kamelen, schapen en geiten. Een erg arbeidsintensieve klus! ’s Avonds bezoeken we het bekende Djemaa el Fna plein. Het grote centrale plein met talloze eettentjes en kunstenaars. De etensgeuren komen je van alle kanten tegemoet. Het trekt vele toeristen uit alle windstreken maar ook veel (lokale) Marokkanen. Het is een gezellige drukte! De muzikanten, verkopers van souvenirs, acrobaten, henna-kunstenaars en de etenstentjes hebben volop klandizie.

P1040474-2

Na Marrakech rijden we naar het noorden, via Mohammedia langs de kust, naar Rabat. In Rabat zitten veel ambassades en zo ook die van Mauretanië. Aan de grens van Mauretanië worden geen visa meer verstrekt en dus zijn we genoodzaakt deze zo’n 2000 kilometer noordelijk alvast op te halen. Het ophalen van een visum is een belevenis op zich! Vanaf 03.00 uur wordt er een lijst opgesteld en wordt er voor de ambassade een rij gevormd. Als wij om 03.30 uur gaan kijken zijn we al nummer 25. Het is de bedoeling dat we allemaal in de rij blijven, anders worden we van de lijst gehaald. Dus het lange wachten begint. Gelukkig is het niet te koud. De rij groeit gestaag. Als we om 08.30 uur één voor één voor een chagrijnige beambte mogen verschijnen, lijkt de straat vol te staan met mensen die hopen op een visa. We leveren een aanvraagformulier, ons paspoort, pasfoto’s, een kopie van het paspoort en 340 Dirham in. Het geld wordt uit onze handen gegrist en met een recuutje worden we weggestuurd. We staan met de auto een stukje verderop in de straat en zien dat, in tegenstelling tot de openingstijden, om 10.30 uur de deur dichtgaat. Er staan op dat moment nog bijna honderd mensen te wachten. Deze hebben dus pech en moeten morgen terugkomen. ’s Middags om 15.30 uur krijgen we ons paspoort terug met hierin het visum. De gevraagde ingangsdatum (21 januari) en verblijfsduur (30 dagen) zijn gelukkig toegekend. De route zal voorlopig voorspelbaar zijn. Langs de kust naar het zuiden. De atlantische kust van Marokko is erg mooi. De paar grote steden zoals Casablanca, Rabat en Agadir zijn niet erg bijzonder maar wel modern en er is van alles te krijgen. De steden zijn duidelijk erg rijk. Er is industrie, er zijn havens, er is veel handel en de steden zijn (relatief) schoon. Ook zijn er grote winkelcentra’s en rijden er dure auto’s. In Casablanca bezoeken we de Hassan II Moskee. Een mooie moskee van bijna 10 jaar oud en één van de weinigen die ook niet-moslims toelaat. Gebouwd met de mooiste materialen zoals marmer en cederhout. De gigantische glazen vloer, die ruimte biedt voor 25.000 bezoekers, biedt uitzicht op het water. Naast de 25.000 mensen die binnen een plek kunnen vinden is er buiten nog plaats voor 85.000 biddende mensen!

IMG_2836-2IMG_2842-2

Het is de grootste moskee van Marokko en één van de grootste ter wereld. De minaret heeft een hoogte van maar liefst 210 meter. Een echt showstuk! Via het rustige El Jadida en het mooie strand van Cap Bedouzza rijden we via een mooie route langs kliffen en lange stranden, naar Safi. Safi staat bekend om zijn aardewerk en dat gaan we dus bekijken. De stad heeft een kleine medina vol winkeltjes waarvan de helft het aardewerk lijkt te verkopen. Op de berg boven de medina zijn de ovens te zien waar het aardewerk wordt gebakken. In de medina was het veel van hetzelfde maar onze aandacht werd getrokken door een hokje in de medina waar kleermakers bezig waren. Mooie jurken en jelaba’s naast regenpakken voor de vissers. Een ouderwetse machine knoopt sierstroken voor de jurken. Alles is handwerk in de piepkleine werkplaatsjes.

IMG_2918-2IMG_2922-2

Na dit bezoek rijden we verder tot een kleine plaats aan de kust met de naam Moulay Bouzertoun. Het is een dorp dat in het zomerseizoen nogal wat surfers trekt vanwege de hoge golven. Veel leven is er niet maar er is een ruim strand. Als we aankomen staat er slechts één andere camper. Het is aangenaam weer en de tweede avond maken we een kampvuur van de aangespoelde stukken hout. Op 24 december rijden we door naar Essaouira waar we Silvia en Christoph zullen treffen om gezamenlijk de kerstdagen door te brengen. Een camping ten zuiden van de stad biedt ons onderdak. Een matig onderhouden camping met krappe plaatsen. Een nieuw woord hiervoor is snel gevonden: “yoghurtpakkengevangenis”. Kerstavond was echter erg gezellig met een kerstboompje, lekker eten, muziek en de beamer deed dienst als videoprojector. Eerste Kerstdag zijn Silvia en Christoph vertrokken richting Duitsland. We gaan met 2 auto’s verder. Op Tweede kerstdag zijn we verhuist naar een parkeerplaats aan de haven zodat we de stad en de vissershaven kunnen bezoeken. In de haven liggen tientallen bootjes, er is een werf waar gewerkt wordt aan de houten schepen en de vissers zijn druk met het herstellen van netten en fuiken en het verkopen van hun vangst. Een gezellige drukte met alleen de geur als minpunt! In het ommuurde gedeelte zijn honderden winkeltjes waar van alles te koop is. Van groenten en fruit tot tapijten en schoenen. In één van deze winkeltjes kopen we een flinke aluminium pan om straks op een open vuur te kunnen koken.

IMG_3111-2

Na Essaouira zakken we weer een stukje verder af naar het zuiden. Bij het dorpje Cap Tafelnay stoppen we op het strand voor de lunch. Het strand ligt in een mooie baai omgeven door hoge kliffen. Maar de verrassing komt als we weer weg willen rijden. De MAN van Christine en Ernst verzakt in het toch niet zo stevige zand. Na een uurtje scheppen, graven en de diepe sporen vullen met stenen lukt het uiteindelijk toch om weg te komen. Er bleek een probleem te zijn met zijn 4x4. Iets voor het plaatsje Immouzer vinden we een heerlijke rustige plek met uitzicht op zee en uit het zicht van het passerende verkeer. Er komt alleen een herder met zijn schapen voorbij. Enige nadeel hier is dat Sjors last begint te krijgen van zijn kies. Thuis nooit last natuurlijk en hier begint het gelazer! Na een paar nachtjes zijn we doorgereden naar camping Terre d’Ocean in Taghazout waar ons carnet ligt te wachten. Op de camping is het een stuk voller dan toen we er 3 weken geleden waren maar helaas is ons carnet er niet. Een tandarts regelen lukt ook al niet. Het enige wat ons dan rest te doen is de was. Gelukkig hebben ze hier een wasmachine! We ontmoeten Marc en zijn vriendin Rosana die met een blauwe Unimog ook onderweg zijn naar Zuid-Afrika. We verwachten elkaar onderweg nog regelmatig tegen te komen! Op Oudjaarsdag rijden we naar Agadir op zoek naar het DHL-kantoor. Deze was snel gevonden en na wat doorvragen en met wat overtuigingskracht komt het pakketje met het carnet uit München tevoorschijn en krijgen we het mee. Een hele opluchting! Het volgende idee was om bij de DAF-dealer een afspraak te maken. Gelukkig was deze ook snel gevonden en een afspraak was ook zo geregeld. Terug naar de camping om hier Oudjaar door te brengen. Het gaat er hier allemaal rustig aan toe. Geen vuurwerk of niks! De volgende dag naar de DAF waar alle olie wordt verwisseld, alles wordt doorgesmeerd en de remmen worden gecontroleerd. Waggel staat weer helemaal klaar voor het volgende deel van de reis. Nu alleen nog op zoek naar een tandarts. Via internet een tandarts gevonden. Deze uiterst moderne tandarts levert prima werk. Twee afspraken op dezelfde dag, verdoving, foto’s en alles erop en eraan. De kies van Sjors is weer gevuld en dat voor maar € 36! Moe van de lange dag besluiten we bij de supermarkt Marjane te overnachten. Hier willen we morgen nog wat laatste inkopen doen. Helaas als we net in bed liggen wordt er met geweld op de deur geslagen. Harde stemmen buiten roepen dat we weg moeten. De bewaking heeft de opdracht iedereen van het terrein te sturen. Natuurlijk zijn we flink geirriteerd en na een nutteloze woordenwisseling vinden we een andere overnachtingsplek een paar 100 meter verderop. De volgende dag vullen we onze voorraden bij en verlaten Agadir in zuidelijke richting. We volgen de kust richting Sidi Ifni. Hier buigen we af richting Guelmim voor een bezoek aan een kamelenmarkt. Op vrijdagavond zien we al een groep van zo’n 10 kamelen verhandeld worden. De volgende ochtend gaat de markt pas echt van start. Pickups en vrachtwagens komen en gaan met schapen, geiten, koeien, paarden en ezels. Vrijwel alleen mannen, allemaal traditioneel gekleed, kopen en verkopen de dieren. Een groep van 25 kamelen staat in een hoek maar trekt weinig belangstelling van de kopers. Voor we weer verder gaan kopen we flink wat fruit en groeten op de naastgelegen markt.

IMG_3306-2IMG_3368-2

Het idee is om een paar dagen op het strand van het door iedereen geprezen Plage Blanche door te brengen. Dit ligt ongeveer 65 kilometer verderop. Onderweg bij camping Bou Jeriff willen we nog even water tanken maar voor € 15 per 100 liter laten we dit maar! Aangekomen op Plage Blanche vinden we het wat tegenvallen. Het strand is wel aardig maar er zitten veel muggen en er ligt veel zwerfafval. Misschien was onze verwachting wat te hoog! Na twee nachten houden we het voor gezien en gaan we richting Tan Tan Plage. Misschien bevalt het ons daar beter….

Foto’s