Zuid Afrika deel II en Swaziland

1 maart 2014 t/m 16 april 2014

Na Lesotho willen we de Drakensbergen gaan bekijken. Deze vormen de oostgrens van Lesotho. Grote delen van deze bergketen zijn beschermd natuurgebied en wij willen er enkele bezoeken….Vanuit Qacha’s Nek gaat er een slechte weg naar Matatiele. Hier doen we bij de Spar inkopen en vervolgen de slecht onderhouden gravelweg tot aan Swartberg. Dit stuk kost heel wat meer tijd dan we ingeschat hadden! In de plaats Himeville overnachten we. Bij de Himeville Arms kunnen we, tegen een kleine vergoeding, op een afgesloten parkeerplaats overnachten. Ook kunnen we in het hotel gebruik maken van het internet. De laatste dagen hebben we al de nodige regenbuien gehad en het ziet er niet naar uit dat er snel verandering in komt. In het Nationaal Park Giant’s Castle is helaas geen camping en daarom overnachten we in Glengarry. Een boerderij met een grote camping waar we de enige gasten zijn. Als we de volgende dag in Giant’s Castle aankomen is het nog altijd somber weer. Gelukkig regent het niet en we besluiten om een korte wandeling te gaan doen naar grotten met rotsschilderingen. Bij het bezoekerscentrum regelen we een rondleiding voor de grotten en gaan dan onderweg. Naar de grotten zou drie kwartier lopen zijn en de rondleiding start om 12.00 uur. Dit betekent dat we direct moeten vertrekken. Het pad is duidelijk gemarkeerd en als we na 35 minuten even pauze houden is het ons totaal onduidelijk hoe ver we nog moeten. Vooral tijdens het laatste stukje klimmen wordt ons duidelijk dat onze conditie aardig wat is verminderd.  We klimmen omhoog over boomwortels, rotsen en smalle betonnen treden. Als we na een korte rustpauze doorlopen blijkt dat we nog geen 150 meter van de grot afstaan! We waren dus ruimschoots op tijd. We krijgen een privé rondleiding van een dame die wel heel erg geoefend had om duidelijk te spreken. Ze vertelde alles minimaal twee keer en erg plichtmatig. Na de rondleiding die ongeveer 20 minuten duurde lopen we, helaas in de regen,  via een andere route terug naar het bezoekerscentrum waar Waggel op ons staat te wachten. De wandeling was erg leuk en ging door een mooie, groene omgeving; met rotstekeningen hebben we niet zoveel…. We rijden nog wat door en parkeren Waggel voor een chalet in het White Mountain Resort. Men was ongerust dat, door de vele regenval, zouden wegzakken op het kampeerterrein en daarom boden ze ons een chalet aan voor de prijs van een kampeerplaats! Het was vandaag ook erg fris en de eigenaar vond dat we de kachel maar goed warm moesten stoken. We maken gebruik van de douche en de keuken, maar slapen doen we in ons eigen bed! De volgende morgen laten we een paar mooie sporen achter op het gras en gaan op weg naar Royal Natal Nationaal Park. We komen hier rond 13.00 uur al aan en willen twee nachten op campsite Mahai boeken. We worden ontvangen door twee wat oudere mannen in uniformen van het park. Het blijkt dat de dame die de boekingen doet met lunchpauze is en dat er verder niemand anders is die dit kan overnemen. Er zit niks anders op dan zelf ook maar te gaan lunchen! Uiteindelijk zijn we ingeschreven en vinden we een mooi plekje op de enorme campsite tussen de bergen. Ook hier is het grasveld erg drassig. Er lopen bushbokjes en bavianen rond. Ook hier beginnen de bavianen een probleem te worden. Overal in Zuid Afrika hangen borden dat het voeren van deze dieren, hun doodvonnis is. Omdat gasten ze toch voeren, veranderd hun gedrag en worden ze agressief naar mensen en moeten ze worden afgeschoten. Zo stom, het lijkt wel of men het gewoon niet (wil) begrijpen! ’s Middags regent het hard en blijven we lekker binnen. De volgende dag is het droog. De wandelpaden zouden begaanbaar moeten zijn en we gaan proberen wat van de mooie omgeving te genieten. De gisteren nog onzichtbare bergen om ons heen komen langzaam uit de wolken tevoorschijn en zo af en toe laat ook de zon zich zien. We willen een wandeling doen naar een hooggelegen uitzichtspunt en van daaruit via een pad langs de rivier terug naar de camping.Toen we na anderhalf uur bij het uitzichtspunt aankwamen bleek dit ook tevens het eindpunt te zijn. Er stroomde zo veel water in de rivier dat het niet veilig was deze over te steken. Jammer, nu moesten we dezelfde weg weer terug. Ruim voor de lunch zijn we terug. Het blijft droog en we rommelen nog wat rond de auto. ’s Middags maken we nog een korte wandeling langs de rivier naar het bezoekerscentrum. Onze volgende en laatste stop in de Drakensbergen is het Golden Gate Nationaal Park. We zijn nog maar net het park ingereden als we al verrast worden door blesbokken, gnoes en springbokken. Het is een wat vreemd park. Er loopt een doorgaande weg dwars doorheen waar ook veel zwaar verkeer gebruik van maakt. De campsite ligt pal aan deze doorgaande weg en het is dus ook erg onrustig. Het gebied is erg mooi en ook hier zijn wandelmogelijkheden. ’s Avonds voor zonsondergang begrijpen we waar het park zijn naam aan de danken heeft…..de gele en rode rotsformaties lijken op te lichten door de laatste zonnestralen. Een mooie goud-gelen gloed straalt ervan af. Schitterend om te zien!

In twee dagen rijden we via Harrismith, Ladysmith en Dundee naar de kustplaats Richards Bay. De smalle B-wegen gaan door vele dorpjes en over veel verkeersdrempels en kosten veel tijd. Maar tijd hebben we genoeg!  We doen nog wat inkopen voor we ons op de campsite installeren. De campsite ligt aan zee en het lijkt wel alsof de kampeerplekken uit het oerwoud zijn gehakt. Overal kleine grasveldjes met eromheen veel en dichte begroeiing. Het komt niet massaal over zelfs niet als we horen dat er hier in december ruim 1600 gasten zijn! Als we de tweede avond bij de receptie staan komt ineens een witte DAF de poort binnen rijden. Een bekend gezelschap die we tijdens onze proefrit in Marokko 2011, bij toeval in Fez al ontmoet hebben. We hebben gelijktijdig onze auto’s gebouwd en toen al regelmatig contact gehad. Maar dat we hun hier in Richards Bay treffen, was voor beiden een verrassing. Jan en Mariska hebben een probleem met de auto en zochten een plek waar dat verholpen kon worden. Kort samengevat hebben we de komende dagen veel bijgepraat, vuile handen, koud bier en gezellige avonden. Als na een paar dagen de DAF weer goed loopt gaan we gezamenlijk richting St Lucia om krokodillen en nijlpaarden te bekijken. Het gebied ten noorden van St Lucia worden de “wetlands” genoemd en dit heeft aantrekkingskracht voor diverse soorten watervogels  zoals reigers en ooievaars. Na St Lucia vertrekken Jan en Mariska richting Hluhluwe Imfolozi en wij richting Swaziland. In het zuidelijke deel van Swaziland zien we voornamelijk suikerrietvelden. We brengen een paar dagen door in Hlane Nationaal Park. Hier komen neushoorns water drinken bij een, naast het restaurant gelegen, vijver. Het park zelf was voor ons nauwelijks te bezoeken omdat de paden te smal en te overwoekerd waren. Ook waren veel paden, door de overvloedige regen van de laatste tijd, modderpoelen geworden die afgesloten waren. Dus genieten we van de nijlpaarden in de vijver en de neushoorns er naast.

Na Hlane verlaten we Swaziland weer en rijden Zuid Afrika in. Als heel bijzonder hebben we Swaziland niet ervaren maar we zijn er dan ook maar kort gebleven! Nog diezelfde dag rijden we via een 4-tons brug bij Crocodile Bridge, het Kruger Nationaal Park binnen. De komende 14 dagen zullen we in het park doorbrengen. We rijden van Crocodile Bridge naar Berg en Dal, daarna via Pretoriuskop naar Skukuza dan naar Lower Sabie en van hieruit gaat het naar Satara. Nog verder noordelijk gaan we via Maroela, Letaba en als laatste Tsendze. Bij Phalaborwa verlaten we het park weer. De eerste dagen in het zuiden konden de gravelwegen niet worden gebruikt. Wederom had de regen de wegen en bruggen weggespoeld. Er werd buiten ons zicht hard aan gewerkt en na drie dagen waren de meeste wegen weer geopend. Zo waren grote delen van het park weer bereikbaar. We rijden meer dan 1.200 kilometer in het park, zien verschillende landschappen voorbijtrekken, zien een grote verscheidenheid aan dieren en ontmoeten veel en zeer gastvrije Zuid Afrikanen.Het is ondoenlijk om alles te beschrijven maar de voor ons meest bijzondere dieren waren de drie luipaarden, een wilde Afrikaanse kat en een groep van 6 wilde honden. Heel speciaal was de dag dat we ruim 200 olifanten tegenkwamen. Ook de diversiteit aan vogels in het park is onbeschrijflijk. We hadden al gemerkt dat de Zuid Afrikanen heel gastvrij zijn en ook hier werd dat bevestigd. Als we iedere uitnodiging voor een braai aan hadden moeten nemen, dan zaten we nu nog te eten! Ook worden we diverse keren bij mensen thuis uitgenodigd. Ze rekenen er dan ook echt op dat je komt! Als we terug zijn hebben we dus nog wat te doen!

Vanuit Phalaborwa zetten we koers naar de Blyde Rivier Kloof. Vlakbij de rotsformaties met de naam “De drie rondavels” is een camping. Hier zijn verschillende wandelpaden naar de diverse uitzichtpunten over de Blyde Kloof. Tijdens de weken die we doorgebracht hebben in Kruger Nationaal Park was het steeds redelijk lekker weer. Maar hier is het, ondanks de zon, toch fris. De camping ligt op 1.100 meter hoogte en dat merk je. De route, die je langs de kloof kunt rijden, wordt de Panoramaroute genoemd en gaat langs enkele bijzondere uitzichten. Als eerste de eerdergenoemde “Drie rondavels” dan Bourke’s Luck Potholes, enkele watervallen, vervolgens uitzichtpunten met de namen Wonderview en God’s Window. Als laatste is de Pinnacle te zien. Ook is men hier wat commerciëler ingesteld; voor vrijwel alles moet of parkeergeld of entreegeld betaald worden. Vanuit de plaats Graskop bezoeken we het 15 kilometer verderop liggende goudmijnstadje met de naam Pilgrim’s Rest. Nadat in de jaren ’70 alle goudmijnen gesloten waren is van dit stadje een soort openluchtmuseum gemaakt. De tot in de puntjes gerestaureerde huizen en gebouwen liggen tegen groene hellingen en de meeste zijn omgetoverd tot souvenirwinkels. Leuk om gezien te hebben!

Via Lydenburg rijden we naar Loskopdam. De bedoeling was om hier een paar daagjes door te brengen voordat we naar Johannesburg gaan. Helaas was er dit weekend een marathon georganiseerd waardoor alle accommodatie volgeboekt was. We zijn toen maar doorgereden via Bronkhorstspruit Dam naar Johannesburg. Hier parkeren we Waggel en zullen we op 16 april naar Nederland vliegen! 

Gereden route Swaziland, 20 maart t/m 23 maart 2014 (191 kilometer)