Ethiopië

16-04-2018 t/m 19-05-2018

Met flinke regenbuien en lange wachttijden bij de grens worden we verwelkomd in Ethiopië.De laatste tijd horen we steeds meer berichten over onrusten met dodelijke slachtoffers in dit grensgebied. We zijn dan ook direct een stuk verder gereden om ergens buiten een stadje op een truckparking de nacht door te brengen. Het idee was om richting de Omo Valley te gaan om daar de diverse stammen te bezoeken, maar ook nu speelt het weer ons parten. Er wordt ons sterk afgeraden om die kant op te gaan. De regens zouden de slechte onverharde wegen onbegaanbaar hebben gemaakt. We passen onze route dus aan en rijden via Yabello richting Konso. Ook hier wordt een nieuwe weg aangelegd die al snel veranderd in een modderige bouwplaats. Daar hebben we geen zin in en dus draaien we ook hier, om. We nemen de meest rechtstreekse weg richting Addis Abeba en ook die bleek in een bar slechte toestand te zijn. Op diverse plaatsen zijn we getuige van onrusten. Veel grimmig kijkende en zwaar bewapende militairen en overal politie. Auto’s worden gestopt en doorzocht. Mensen worden gefouilleerd. Achteraf hoorde we dat de dag nadat we de grens overgegaan zijn er een bom is ontploft op het busstation van Moyale waarbij er diverse doden en gewonden zijn gevallen. Dat verklaart veel! Na een lange dag achter het stuur met weinig kilometers overnachten we ook nu weer bij een pompstation. Het is dan nog 100 km tot de plaats Hawassa. Over de eerste 50 km doen we ruim 3 uur. De weg is echt slecht. De niet geasfalteerde weg is in een zeer bedenkelijke staat en als het asfalt begint is het meer gat dan asfalt. Voor in de middag komen we aan in Hawassa en na wat zoeken parkeren we Waggel op het parkeerterrein van het Progres International Resort Hotel. Dat klinkt alsof het heel wat is maar in Nederland zou je er waarschijnlijk geen kamer boeken! Het resort ligt aan het Hawassa meer en aan een rustige straat wat het blijkbaar populair maakt bij de lokale bevolking. Het is een komen en gaan van tuk-tuks en brommertjes. Iets verderop in de straat bevindt zich een Italiaans restaurant waar we ’s avonds heerlijk eten. Vanuit Hawassa zijn we bij Mojo de tolweg opgegaan naar Addis Abeba. In Addis komen we weer, in de voor Afrikaanse steden gebruikelijke, verkeerschaos terecht. Het kost dan ook wat tijd om Wim’s Holland House te bereiken dat zich midden in het centrum bevindt. Voor de deur van het kampeerterrein wordt aan de riolering gewerkt maar gelukkig kunnen we wel het terrein op. Het is er wat krap omdat er wat voertuigen gestald staan. Twee Duitse broers met een Landcruiser met daktent staan er ook en samen met Waggel is het dan al aardig vol. We besluiten om van hieruit een poging te doen een visum voor Saudi Arabië te krijgen. Op internet gaan er verhalen dat dit land vanaf april toeristenvisums gaat verstrekken. We hopen hiervoor in aanmerking te komen. Met een taxi zijn we naar de ambassade van Saudi Arabië gegaan. Hier werden we door de consul uitgenodigd voor thee en koffie maar na een prettig gesprek werd ons helaas meegedeeld dat er nog geen toeristenvisums verstrekt worden en dat we in Khartoum (Soedan) een aanvraag kunnen doen voor een transit visum. Het aanvragen van het visum voor Soedan liep gelukkig wel vlot en ongecompliceerd. We hadden de benodigde documenten, foto’s en kopietjes bij ons en de volgende dag konden we al de paspoorten met visums erin, ophalen. We genieten ondertussen van het lekkere (Nederlandse) eten bij Wim’s. Hier ontmoeten we ook Ushi en Andreas die erg blij waren in Addis te zijn. Zij hebben in de buurt van Konso een ongeluk gehad dat, aantoonbaar, niet door hen was veroorzaakt. Toch hebben ze 8 dagen vastgezeten en veel geld moeten betalen om daar weg te komen. Tja, het blijft Afrika! Ze gaan nu naar Djibouti om vandaar uit hun auto te verschepen naar Europa. Na ruim een week verlaten we Addis Abeba en rijden weer via de tolweg naar Mojo. Via Adama, Awash, Mille, Weldia en Geshena rijden we in een aantal dagen naar Lalibela. Deze route was ons aangeraden door medereizigers. Het is er rustiger en de route gaat wat geleidelijker de Ethiopische hooglanden in. Omhoog gaat het want we komen al snel tot boven de 3.500 meter! Tot nu toe bevalt Ethiopië ons nog niet en we hebben dus alweer besloten om een stuk van de geplande route over te slaan. Het is hier erg vermoeiend rijden. De wegen zijn vol met gaten, vrachtverkeer, tuk-tuks, brommers, loslopend vee en heel veel mensen. Ook is het bijna onmogelijk om een overnachtingsplek te vinden waar de mensen je met rust laten. Onderweg naar Lalibela hebben we zelfs bij een Chinees wegwerkerskamp overnacht omdat er verder niets te vinden was en het al donker begon te worden. In het donker over onverharde bergweggetjes rijden is niet helemaal ons ding.

In de dagen die we in Lalibela zijn bezoeken we de beroemde rotskerken en de markt. Het bergdorp lijkt niet op de normale plaatsen in Ethiopië. Het is hier minder hectisch en veel schoner. De wegen zijn netjes bestraat en er staan wegwijzers. De kerken zijn een bezoek waard. De uit rotsblokken gehakte kerken zijn allemaal anders en veel groter dan verwacht. Een gids heeft ons rondgeleid, wat het geld zeker waard is. In Lalibela hebben we op de camping van het Tukul Village gestaan. Eindelijk weer eens een goede plek voor een paar dagen. Na Lalibela zijn we de Ethiopische hooglanden van oost naar west overgestoken en zijn naar Gondar gereden om hier het Royal Enclosure te bezoeken. Onderweg zien we voor de eerste keer kinderen die met stenen gooien. We waren er al voor gewaarschuwd. Voor ons werd een tankwagen bekogeld met stenen en even later worden ook wij geraakt. Een lelijke beschadiging van de opbouw is het gevolg. Het toch al niet zo positieve gevoel wordt hierdoor niet beter! Het Royal Enclosure in Gondar is een goed bewaard gebleven kastelencomplex van 500 jaar oud. We staan in Gondar direct naast het kasteel op het parkeerterrein van Fasil Lodge. Voordat we hier konden parkeren moesten er flink wat takken van de bomen gesnoeid worden. Van de zeer vriendelijke eigenaar krijgen we zelfs een sleutel van een hotelkamer om te kunnen douchen. Om het verblijf in Ethiopië compleet te maken zijn we na Gondar naar Tim and Kims Village bij Gorgora, aan het Tana meer, gegaan. Ook hier zijn we een aantal dagen gebleven. Lekker eten in het restaurant, wat onderhoud doen aan Waggel en lekker luieren en lezen. Het is dan nog maar een klein stukje tot aan de grens met Soedan.

Gereden route Ethiopië, 2.248 kilometer