Turkije deel II

01-08-2021 t/m 15-08-2021

Na Antalya verlaten we de Middellandse zee-kust en gaan recht naar het noorden. De hoger gelegen binnenlanden zijn wat minder warm dan de kustregio. In het plaatsje Egirdir parkeren we op een schiereiland aan de zuidkant van een mooi bergmeer. De plek is blijkbaar populair bij Turken die met hun campers en caravans door hun prachtige land reizen. Hier ontmoeten we Hassen en Aysa die na een werkzaam leven in Nederland, teruggekeerd zijn naar het land van hun ouders. Een leuk stel dat met hun gastvrijheid en achtergrond ons een inkijkje geeft in de Turkse manier van leven en denken. In Beysehir dat aan een ander bergmeer ligt bezoeken we een mooie moskee met veel houtwerk en blauwe Iraanse tegeltjes. De volgende stop is in Konya. Een flinke stad met veel historie wat je dan ook terug ziet in het centrum. Vanaf de camperplaats aan de oostkant van de stad zijn we naar het centrum gelopen via een brede weg met moderne flatgebouwen. In het centrum bezoeken we het mausoleum van Sultan Mevlana en de moskee. Op en rond het plein zitten diverse eetgelegenheden en vele kleine winkeltjes. In het panorama museum hadden we gezien dat er nog veel meer in de stad te zien is, maar omdat het weer omslaat besluiten we om terug te lopen. Helaas haalt het slechte weer ons in en vluchten we een theehuis/bakkerij binnen. Nog voor we zitten staat er al thee en een broodje voor onze neus. Steeds weer verrast de Turkse gastvrijheid ons. We blijven er tot de ergste regen voorbij is. De deuren rammelen door de wind en de slagregens. Buiten zien we auto’s glibberen en glijden over de versleten straten. Na een klein uur is het ergste voorbij. Als we willen afrekenen willen ze er niks voor hebben.. We kopen wat brood bij ze en geven een flinke fooi als dank. Na Aksaray begint het mooie Cappadocië. Een mooi gebied dat vooral bekend staat om zijn bijzondere rotsformaties en de ballonnen bij zonsopkomt. Maar er is nog veel meer moois te zien zoals de Ihlara vallei. Een kloof van 16km lang waar het erg mooi wandelen is. Een groene oase in een rotsachtige omgeving. In de wanden van de kloof zijn woningen, kerken en kloosters uitgehakt. Een aantal van deze kerken met de mooie schilderingen is te bezichtigen. We hebben er een schitterende wandeling van ruim 13km gemaakt. Erg blij dat dit tegenwoordig weer gaat met de knie van Monique!

In het plaatsje Selime hebben we een in de rotsen, uitgehakte, kathedraal bezocht. Ook staat deze regio bekend om zijn vele ondergrondse steden. De bekendste hiervan zijn Kaymakli en Derenkuyu. We hebben een bezoek gebracht aan Kaymakli. Een deel van deze stad is toegankelijk voor publiek. Het andere deel is nog in gebruik als opslag of ontoegankelijk. Het is leuk om er een kijkje te nemen maar je moet wel wat voorstellingsvermogen hebben om de functie van de ruimtes te begrijpen. De stad bestaat uit diverse verdiepingen onder de grond met smalle en lage gangetjes. Het was regelmatig kruipen om er door heen te komen. Het moet een eindeloos karwei geweest zijn om zoiets te maken. Na dit bezoek rijden we door naar één van de bekendste plaatsen in Cappadocië namelijk Göreme. We parkeren Waggel op de rand van de vallei met mooi uitzicht. Even een paar dagen genieten van het uitzicht en de ballonnen bij zonsopkomt. De eerste twee ochtenden zijn er helaas geen ballonnen maar op de dag van vertrek is het dan toch zover. De lucht vult zich met kleurrijke hete luchtballonnen. Eindelijk!! Toen we hier in 2019 ook waren bleef de lucht ook leeg. We verlaten Göreme en rijden verder richting het zuidoosten, richting de Syrische grens. We hopen binnenkort hier weer terug te zijn om zelf te genieten van een ballonvlucht....