Zuid Afrika deel VII

16 januari 2015 t/m 22 mei 2015

Onderweg naar Melkbosstrand gaan we nog even langs bij Graffity. De wereldkaartsticker op  de rechterkant van de auto is door de vele doornstruiken totaal geruïneerd. Dit bedrijf doet aan auto-bestickering en zou ons aan een nieuwe sticker kunnen helpen. We gaan er langs om de laatste details te bespreken zoals de kleur en de afmeting van de wereldkaart. Ze beloven een testprint te maken en we krijgen te horen als alles klaar is. Dan rijden we door naar de camping Ou Skip waar we de nodige tijd zullen staan. Melkbosstrand is een welvarend plaatsje 30 km ten noorden van Kaapstad. Het ligt direct aan een mooi strand waar veel aan kitesurfen en strandzeilen wordt gedaan. Op een paar kilometer afstand van de camping is een klein winkelcentrum. Ideaal voor ons per fiets te bereiken. Ook stopt het openbaar vervoer, met aansluiting richting Kaapstad centrum, voor de deur. Vanaf hier zullen we regelmatig Kaapstad en omgeving gaan verkennen en wachten op onze accu’s die per schip, vanuit Nederland, onderweg zijn. We doden de tijd met fietstochtjes in de omgeving en bezoeken een vlooienmarkt bij Bloubergstrand. Ook gaan we diverse keren met de bus naar het centrum van Kaapstad. Het blijft een mooie en relaxte stad! Op 12 februari wordt de nieuwe sticker geplaatst. De proefdruk zag er prima uit maar op de uiteindelijke druk zijn de kleuren groen in plaats van grijs. Toch laten we hem plaatsen en maken de afspraak dat we aan het einde van het jaar in een filiaal in Johannesburg, een nieuwe sticker met de juiste kleuren laten plaatsen.

Een paar dagen later krijgen we bericht dat onze accu’s gearriveerd zijn. Het kost wat tijd maar omdat we gelukkig een vierjaarsvisum hebben, maar dat ons niet zoveel uit. In totaal hebben we 2 maanden op de camping in Melkbosstrand gestaan. Naast de normale vakantiegangers hebben we daar ook nog enkele wat langer reizenden ontmoet, zoals Eef en Dries uit België, Gianni en Sophie uit Duitsland en Emil en Liliana uit Zwitserland. Dit laatst genoemde stel is al sinds 1984, met dezelfde blauwe Landcruiser,  onderweg  en staan zelfs in het Guinness Book of Records. De afgelopen 2 maanden hebben we het niet druk gehad maar we hebben ons zeker ook niet verveeld! Na deze periode zijn we voor 5 weken (14 maart tm 20 april 2015) naar het hectische Nederland geweest. Hierover zullen we niemand vervelen! We hebben Waggel bij African Overlanders in Kraaifontein achtergelaten en bij terugkomst in Zuid Afrika hebben we hier nog een weekje gestaan. Dan wordt het toch echt tijd om weer eens verder te gaan. Na een bezoek aan Stellenbosch zijn we naar het noorden gereden. We kamperen een paar dagen op ons vertrouwde plekje aan het stuwmeer bij de Cederbergen, iets zuidelijk van Clanwilliam. Veel water staat er niet in het stuwmeer en als we de foto’s van de vorige keer erbij pakken, zien we pas goed dat het erg lang niet geregend heeft. Wat vorige keer een meer was is nu een ondiepe stroom geworden.  De plek blijft mooi, rustig en stil. Een paar dagen later rijden we verder noordelijk waar we het Namaqua National Park bezoeken. Dit park staat bekend om zijn voorjaarsbloemen. Het is nu weliswaar geen voorjaar, maar toch zien we her en der nog wat bloemen. We kunnen ons wel voorstellen dat het prachtig moet zijn in het voorjaar. Het park is heuvelachtig en het is een mooi gebied met ook nog redelijk wat wild. Een stuk buiten het park overnachten we langs een gravelweg voor we verder gaan richting Springbok. In deze plaats regelen we een vergunning (permit) om een 4x4 route te mogen rijden. Het is de Namaqua 4x4 trail die langs de Oranjerivier loopt van Vioolsdrift naar Pella. We krijgen een stapel onleesbare kopietjes en een onduidelijke uitleg mee. We gaan op pad. De route is erg fraai maar niet alle stukken zijn geschikt voor een vrachtwagen. Zo kunnen we niet op de eerste “campsite” komen omdat de doorgang van rotsen, te smal is voor Waggel. Geen probleem, we zoeken zelf wel een plekje om te staan! De volgende dag op het stuk tussen Henkries en Goodhouse, moeten we omrijden omdat de leidingen van een waterpompstation te laag over de weg lopen. De “campsite” blijkt een strandje aan de Oranjerivier te zijn.  De enige voorziening blijkt het bordje “campsite” te zijn! Een fantastische plek waar we 2 nachten blijven en vrijwel niemand zien. De route loopt door afgelegen gebied, soms langs de rivier, deels door de bergen en over vlaktes.

Na 6 heerlijke dagen komen we op onze volgende bestemming aan; Augrabies National Park. We boeken hier drie overnachtingen zodat we de waterval kunnen bezoeken en nog wat kunnen wandelen. De waterval ligt niet ver van de camping en is bereikbaar via houten looppaden. Ook zijn er diverse uitzichtpunten op de waterval en de canyon. De volgende ochtend hebben we de Dassie trail gewandeld. Niet erg vroeg want het was slechts 5 graden toen we opstonden. Eigenlijk “wandel” je een trail niet, die “hike” je. Oftewel wandelen over ongelijk terrein, klimmen en klauteren over rotspartijen en het oversteken van stroompjes. De route was 6,5 kilometer lang door zand, over rotsen, tussen struiken door en een aantal keer een stroompje oversteken. Twee keer was er een houten bruggetje, de rest van de oversteken was het springen. Na twee uur genoten te hebben, zijn we weer terug bij Waggel. Netjes op tijd voor de koffie en de lunch. ’s Middags zijn we naar de receptie gewandeld en hebben het voor elkaar gekregen om drie nachten te boeken in het Kgalagadi National Park. Op internet is dit park altijd volgeboekt maar het is gelukt om hier nog een keer heen te mogen gaan. Via Upington rijden we naar Twee Rivieren. Hier is de entree van het Kgalagadi NP. Voor ons wordt dit voorlopig even het laatste stukje Zuid Afrika. Vergeleken met ons vorige bezoek aan dit park is het er nu erg druk. De camping in Twee Rivieren is vrijwel vol maar daar merk je daar in het park zelf, weinig van. Op de dag van aankomst rijden we slechts een klein stukje door het park en zien toch al een jachtluipaard. Een mooi begin. De tweede dag rijden we naar de camping in Mata Mata en ook nu zien we een groepje van 3 jachtluipaarden. Ze zitten op een rode duin en de goudgele dieren steken prachtig af tegen de strakblauwe hemel. Vanuit Mata Mata rijden we naar Nossob. Ook hier brengen we de nacht door op de camping. ’s Avonds, als we net binnen zitten, begint een leeuw te brullen. Zo te horen erg dichtbij! Op de camping is een schuilhut gemaakt met zicht op een verlichtte drinkplaats voor de dieren. We besluiten daar direct heen te gaan en we waren niet de enige. De camping stroomt leeg. Alle mensen zitten in de schuilhut maar de leeuw laat zich niet zien. De meeste geven het na 5 a 10 minuten al op. Wij blijven nog even zitten en met een handjevol andere mensen, zien we drie leeuwinnen naar de drinkplaats lopen. Dat was een mooie uitsmijter van Zuid Afrika! We gaan aan de Botswaanse kant van het park verder, maar daarover later meer…..