Zuid Afrika deel VIII

10 oktober 2015 t/m 15 februari 2016

Waar waren we al die tijd? We zijn weer in Zuid Afrika waar we weliswaar weinig kilometers gereden hebben, maar zeker niet hebben stil gezeten…….Na de urenlange hectiek van deze zeer drukke en inefficiënte grenspost tussen Zimbabwe en Zuid Afrika, zijn we eerst wat inkopen gaan doen in Musina. Een plaatsje die ons het West Afrika gevoel gaf. Misschien wat netter, maar de chaos was er niet minder. Overal Chinese en Pakistaanse shopjes. Lekker rommelig en totaal onduidelijk wat ze nu eigenlijk verkochten. We zijn er een grote Superspar ingegaan en ook hier was het een gekkenhuis. We leggen beslag op het laatste gammele boodschappenkarretje en doen ons rondje door de winkel. Daarna is het aansluiten voor de kassa’s. We schuifelen vooruit en proberen de voordringende mensen geen kans te geven. Na ruim een uur in de rij gestaan te hebben zijn we eindelijk aan de beurt om af te rekenen. We hebben niet alles kunnen kopen wat we nodig hadden, maar we doen het er maar mee. We zetten de spullen in Waggel en gaan op zoek naar een geldautomaat, een drankwinkel en een telefoonzaak voor beltegoed. Gelukkig gaat dit wat sneller. Als dit ook is gelukt gaan we op weg naar een camping in het plaatsje Tshipise. Het idee was om hier enkele dagen te verblijven maar zowel de prijs als het resort zelf, vielen nogal tegen en dus blijven we er slechts één nacht. Vanuit Tshipise zijn we naar de noordelijke ingang van het Krugerpark gereden. We zijn een paar dagen eerder dan we hebben geboekt en we rekenen erop dat we bij de receptie de nodige aanpassingen en boekingen kunnen doen. Dit lukt dit. We zakken de komende tijd langzaam af naar het zuiden van het Krugerpark om bij Berg en Dal het park te verlaten. We hebben er weer een heerlijke tijd gehad, veel wild gezien en leuke mensen ontmoet. Binnendoor zijn we hierna via Lydenburg naar Kameelfontein gereden.

Bij Ronald op zijn plot zullen we voor langere tijd blijven. Vooral de opbouw van Waggel willen we gaan opknappen. De auto zelf heeft weinig problemen en hoeft slechts wat kleine reparaties te ondergaan. We willen al snel de nodige spullen bestellen en kopen omdat in de weken rond Kerst vrijwel alle bedrijven gesloten zijn voor lange tijd en ze voor die tijd  weinig werk meer aannemen. Wij willen de kunststof lijsten gaan vervangen door roestvrijstaal en op de hoeken extra verstevigingen aanbrengen. Dit moet natuurlijk nog wel “even” gemaakt worden. Dus al snel na aankomst bij Ronald zijn we naar een constructiebedrijf gegaan die veel met RVS werkt. We hebben onze ideeën en schetsen laten zien. Na de offerte wordt het geheel nogmaals opgemeten en na talloze telefoontjes konden we, bijna een maand na de opdracht, de spullen afhalen. Ondertussen hebben we natuurlijk niet stil gezeten. We hebben nieuwe banden gekocht en spullen om het woongedeelte te schuren en te spuiten. Het woongedeelte hebben we tot op de gelcoat-laag kaal geschuurd omdat het in Nederland uitgevoerde spuitwerk er zeer slecht op zat. Er zaten scheuren en blaren in de verf. Ook Afrika heeft zijn sporen achtergelaten. Er was geen centimeter van de opbouw zonder krassen. Uiteindelijk 3 weken en 200 schuurschijfjes verder, is het ons gelukt de verf eraf te krijgen.

Twee weken voor Kerst zijn Wil en Gerard ook bij Ronald aangekomen. Hun reis door Afrika is ongeveer een half jaar voor die van ons begonnen (www.knak.nl). We hebben dezelfde route gereden en mailcontact gehad,  maar elkaar nog nooit ontmoet. Hier komt dus nu verandering in. Ze blijven een paar dagen bij Ronald en stallen hun Mannetje op zijn terrein, als zij, voor een paar weken, naar Nederland terugvliegen.

Met het verwijderen van de lijsten langs het dak, kwam de grootte verrassing. Op drie plekken bleek water het hout in het dakpaneel te hebben aangetast. De lijsten waren niet goed afgedicht en het hout was niet beschermd tegen verrotting. We hebben dus grote stukken uit het dak moeten zagen en het moeten repareren met de hier verkrijgbare materialen. Dit alles met een temperatuur van 40+ in de schaduw! Het dak was zo warm dat je er niet op kon zitten. Met bloed, veel zweet en zelfs tranen, is dit uiteindelijk ook weer gelukt. Alles is gerepareerd en de nieuwe lijsten zijn geplaatst. Door de schade die het indringende water op het dak heeft aangericht, hebben we besloten om alle schroefverbindingen op het dak te vervangen door lijmverbindingen. Alles is nu (opnieuw) afgedicht en met polyester overgoten. Rond de Kerstdagen waren we eindelijk zover dat we konden gaan spuiten. Maar met deze hoge temperaturen droogde de verf veel te snel en was het resultaat (na verschillende pogingen) erg teleurstellend. Om een lang verhaal kort te maken; we hebben het aan een professional overgelaten.

Waggel staat te pronken als Wil en Gerard terugkomen om hun afscheidstrip door Zuidelijk Afrika te gaan beginnen. Voor ze vertrekken blijven ze nog een paar dagen om wat te shoppen en wat onderhoud en reparaties te doen. We hebben een gezellige tijd met ze gehad. Naast het werk aan de auto’s was het samen erg gezellig met veel reisverhalen, een hapje en een drankje.

Ondertussen was ook bekend geworden dat familie van Monique half februari gaat langskomen voor drie weken. Een extra reden voor ons dus om alles nog even onder de loep te nemen. Een eindeloze lijst met vooruit geschoven klusjes worden aangepakt en er wordt ook een extra stoel voorin de cabine geplaatst. We zullen met z’n vijven het oostelijke deel van Zuid Afrika gaan bekijken. We schaffen wat tenten en stretchers aan en maken ruimte voor alle spullen. Prettig is ook dat we hetgeen we voorlopig niet nodig hebben, tijdelijk even bij Ronald kunnen opslaan. Van het idee dat we vanuit Kameelfontein de nodige uitstapjes zouden gaan maken is niks terecht gekomen. De afgelopen maanden zijn vooral werkend voorbij gevlogen waarbij we erg veel hulp van Ronald hebben gehad. Hij wist de juiste bedrijven en winkels te vinden om de klus te klaren. Ronald, nogmaals heel erg bedankt voor alles. Waggel 1.1 staat er nu weer schitterend en glimmend bij. Klaar voor de komende avonturen!