AR; Varvarco t/m UY; Soca

31-03-2024 t/m 26-04-2024

Vanuit Chos Malal rijden we in een paar dagen een mooie route door een ruig en dunbevolkt gebied. Hier liggen de dorpen tientallen kilometers uit elkaar en staan we regelmatig stil op de weg voor grote, overstekende kuddes geiten, schapen, koeien en wilde paarden. Al dan niet begeleid door gaucho’s te paard. Heerlijk. De groene bergen en heuvels zijn blijkbaar hun domein. Het is een prachtige omgeving maar door de grauwe lucht, niet op zijn mooist. De 120 km naar Varvarco kost ons het grootste deel van de middag. Van hieruit kunnen we nog een aantal uitstapjes maken. De volgende dag gaan we naar de zandsteenformaties die de Los Bolilos genoemd worden. Op een heuvel en in het daarachter gelegen dal, staan diverse mooie zandsteen sculpturen die door Moeder Natuur zijn vormgegeven. Een stuk verderop is een andere natuurlijke verrassing. Op zo’n 30km rijden, door het prachtige Canadon de Covunco, zijn geisers en warmwaterbronnen te vinden. Na 16km en ruim een uur sturen, komen we voor een nogal zwak uitziend bruggetje te staan. Hier komen we niet overheen maar gelukkig kunnen we er door de rivier langs op rijden. Enkele kilometers verderop is er een tweede brug. Deze is nog smaller en hier lukt het helaas niet om er langs op te rijden. Te veel water en te grote rotsblokken in de rivier. Jammer maar we moeten omkeren wat natuurlijk ook altijd een uitdaging is op dit soort plekken met weinig ruimte! Weer terug in Varvarco zijn we bekaf. De route was prachtig maar de weg was eigenlijk te slecht.

Terug in Chos Malal pakken we de Ruta 40 naar het noorden weer op. Als we bij het dorp Barrancas de rivier oversteken, verlaten we na ruim 4,5 maand Patagonië en rijden de Mendoza provincie in. Al snel houdt het asfalt op en creëren we enorme stofwolken achter ons, als we over de droge gravelweg verder gaan. De weg is niet best maar toch genieten we van de prachtige omgeving. We rijden langs een vulkanengebied met bergen in diverse kleuren en vormen. Ook komen we langs velden, bezaaid met scherpe, zwarte lava brokken. We stoppen nog even om de kleine canyon La Pasarela, van zwart lavasteen, te bewonderen. Diep in de kloof stroomt een groene rivier. Heel apart! We overnachten in de plaats Malargue waar we ons de volgende dag vermaken met een bezoek aan het Pierre Auger observatorium. Dit is een instituut waar ze kosmische stralingen onderzoeken. De audioguide geeft ons uitleg in de expositieruimte. Aan de andere kant van de plaats vermaken we ons met antieke auto’s in een bos en dwalen we, met prachtig weer, tussen heggen van 2 enorme labyrinten. Als we de volgende ochtend opstaan, kijken we tegen een grauwe wolkenlucht aan. Dat is erg jammer want we gaan de bergen weer in om een kijkje te nemen bij Pozo de las Animas. Tot onze verrassing breekt de lucht open en kunnen we genieten van een mooie rit naar de 2 gigantische sinkholes. Vanaf de grond is nauwelijks te zien hoe groot deze zijn. Dus laten we de drone een rondje vliegen. De grote gaten met het groene water in de diepte zijn erg indrukwekkend, net als de omgeving. Verderop ligt het ski dorp Las Lenas. Er wordt druk gewerkt om voorbereid te zijn op het komende seizoen. We draaien om en dalen 600 meter. En dan was maar goed ook! Als we ’s nachts warm onder ons dekbed liggen, koelt het buiten af tot net boven nul en regent het. Met het opstaan zijn de bergen om ons heen bedekt met een verse witte laag sneeuw. Hoogste tijd dus om wat sneller de warmte op te zoeken. Iets voorbij de plaats El Nihuil dalen we, via een smal gravelweggetje met haarspeldbochten, een paar honderd meter de canyon de Atuel, in. In de canyon slingerend een rivier tussen de kleurrijke rotswanden door. Dat hier ook een waterkrachtcentrale is gebouwd, stoort nauwelijks maar levert wel weer een prachtig gelegen stuwmeer op. In dit groene meer is een eiland zichtbaar dat lijkt op een duikboot. Op een uitzichtpunt vinden we een perfect overnachtingsplekje! Omdat we toch iets vlotter reizen dan gedacht, hebben we besloten om nog een klein ommetje te maken. We gaan vanuit San Rafael niet naar het oosten maar rijden verder naar het noorden om bij Mendoza van de omgeving te genieten. Bij Posada Cavieres kunnen we kamperen en van de Maipu wijnregio genieten. Met de fiets bezoeken we diverse bodega’s, proeven verschillende wijnen en genieten van lekker eten in de tuin van een wijnhuis. Nieuwsgierig nemen we ook een kijkje in de historische bodega van familie van Ché Guevara. Ook was het niet ver fietsen naar de, prijswinnende,  olijfoliefabrikant Laur. Hier krijgen we een privé rondleiding en proeven diverse soorten olijfolie en balsamico azijn. Leuk en leerzaam. Nooit geweten dat er zoveel verschillende smaken zijn! Ook ’s avonds laten we het ons goed smaken in het restaurant van Posada Cavieres.

Na 4 dagen is het toch tijd om naar het oosten te rijden. In 4 etappes doorkruisen we Argentinië van west naar oost door wat eentonig landbouwgebied. Vlak voor Buenos Aires laten we nog de banden rouleren zodat deze gelijkmatiger slijten. Maar dan is het tijd om op te gaan schieten want door gebeurtenissen thuis, besluiten we om vroeger dan gepland, naar Nederland af te reizen. Er moet dus nog even van alles georganiseerd en geregeld worden. Ook nog flink wat kilometers overbruggen. Onze reis eindigt waar deze ook is begonnen. Waggel staat op zijn vertrouwde plek in Uruguay van waaruit wij onze lange terugreis beginnen. Vele uren later arriveren we, in een druk, feestelijk en oranje gekleurd Nederland.  

Gereden route 2023-2024, 15.130 kilometer