CL; Cochrane t/m Futaleufu

29-01-2024 t/m 09-02-2024

Met het passeren van de grens met Chili komen we aan de andere kant van de Andes terecht. Het verschil is bijna dag en nacht. In Argentinië bijna woestijnachtig en in Chili uitbundig groen. De bergen houden de regen tegen. De route vanaf de grenspost Paso Roballos voert ons door groene valleien, langs rivieren en bergen door naar de beroemde en beruchte “Carretera Austral”. Een deels hopeloos slechte gravelweg van zuid naar noord door het prachtige Chileens Patagonië. Ons zuidelijkste punt van deze weg is de plaats Cochrane waar we een paar dagen rust pakken op een camping. Even genieten van lekker weer aan een helder riviertje. Maar ook even tijd genomen om Waggel goed te controleren en wat rammeltjes te verhelpen. Waggel en wij krijgen het flink voor de kiezen op deze slechte wegen. Gelukkig geen schokkende ontdekkingen gedaan maar de komende dagen staan nog vele slechte kilometers op het programma. Het is echt jammer dat de toestand van de weg zoveel oplettendheid vraagt. Het is stuiteren over wasbordwegen, sturen langs rotsblokken en gaten en er zijn vele onoverzichtelijke bochten. Weinig oog dus voor het oogverblindende landschap en zo vermoeiend dat we na 67 km en bijna 3,5 uur sturen een plekje zoeken bij Lago Bertrand. Door het gestuiter en geschud was er ook een vergrendeling van een slot afgebroken. Gelukkig bestaan er spanbanden! Het plekje aan het meer heeft een prachtig uitzicht met om ons heen de besneeuwde bergen. Jammer dat we langs de stoffige weg staan. Met elke passerende auto verdwijnt het uitzicht in een stofwolk. Onze Waggel is van binnen en buiten bedekt met een laag stof. Het is dan nog 55 km tot aan Puerto Rio Tranquilo. Dit kost ons de hele ochtend. Het is druk in het dorp maar gelukkig zien we een parkeerplek vrijkomen en we proppen Waggel er direkt in. Het is een komen en gaan van campers en huurauto’s die allemaal een tochtje op het meer willen maken. Ook wij willen een excursie over het Lago General Carrera maken om een bezoek te brengen aan de marmergrotten. Dus shoppen we bij de vele reisbureautjes en boeken we een uitgebreide toer voor morgenochtend. Deze middag lopen we wat rond in het plaatsje en het is duidelijk dat het toerisme hier de voornaamste inkomstenbron is. Er zijn een paar supermarktjes en voor de rest zijn het restaurants, bars en reisbureaus. De ochtend van de toer melden we ons om 08.30 uur. We krijgen regenkleding en zwemvesten. We gaan met een groep van 12 in een open bootje het meer op. Het waait stevig en er komt regelmatig water over ons heen. Goed dat we een waterdichte tas bij ons hebben! Als we na een oversteek van ongeveer een half uur om een bocht draaien, komen we in de luwte terecht. De golven laten we achter ons en de wind voelen we niet meer. We zijn dan aangekomen bij de kuststrook van marmer dat is uitgesleten door ijs, wind en water. De grotten zijn breed en diep genoeg om erin te kunnen varen. Maar de hoofdattractie zijn de eilandjes met de naam Marmer Kathedraal en Marmer kapel. Deze eilandjes zijn compleet onder tunnelt door de grotten zodat je eronderdoor kunt kijken. Na bijna 3 uur zijn we terug in de haven. Een prachtige tocht die het aanraden waard is!

De volgende etappe is naar Nationaal Park Cerro Castillo. We volgen de Carretera Austral slingerend door prachtige landschappen, langs bergen, bossen en meren. Na de vele slechte kilometers komen we ineens, net voor de plaats Villa Cerro Castillo, op een nieuwe betonweg terecht. Wat een verademing! In deze plaats bezoeken we een grot met rotstekeningen. Op meerdere plaatsen in Patagonië zijn deze 3000 jaar oude tekeningen, aangetroffen. Kenmerkend zijn de tientallen handafdrukken in de rode kleurstof. Na de plaats begint het Nationaal Park Cerro Castillo, genoemd naar de grillige, op een kasteel lijkende, bergtop. We wandelen wat in het park en rijden daarna door naar Coyhaique. Een gezellige plaats met een levendig centrum. In het park genieten we van het mooie weer en een lekker ijsje. Ondertussen bereiken ons steeds meer berichten over bosbranden in zowel Chili als Argentinië. Vooral de branden in Argentinië hebben onze interesse omdat deze op onze route liggen maar gelukkig duurt dat nog even. Wel iets om in de gaten te houden natuurlijk. De weg naar het noorden is gelukkig veel beter en daardoor rijden we een stuk vlotter en comfortabeler. Het is nu een prima verharde weg met enkele gravelstroken op de wat lastigere stukken. Op één van deze stroken is een flinke Braziliaanse camper in de berm gegleden en weggezakt. Hij was uitgeweken voor een schuiver. De camper was één van de groep van 3 campers die we al verschillende keren op onze route, tegengekomen zijn. De camper stond hopeloos scheef en muurvast. Gelukkig konden we helpen en lukte het ons om hem weer, onbeschadigd, op de weg te krijgen. Onze Braziliaanse vrienden stonden te juichen en te dansen. We werden bijna doodgeknuffeld door ze.....

De laatste plaats die we aandoen langs de Carretera Austral is Puyuhuapi. Een leuk, door Duitsers gesticht, plaatsje aan de noordkant van het Puyuhuapi fjord. Op een veldje aan het fjord blijven we een dagje staan. Toch nog maar weer eens de boel goed inspecteren en onderhoud plegen voor we richting Futaleufu en de grens met Argentinië gaan.