The Gambia

12 maart 2013 t/m 21 maart 2013

Bij Farafenni komen we de grens over vanuit Senegal. De grensformaliteiten verlopen zonder veel problemen. Slechts de auto-inspectie was wat ergerlijk. Medicijnen zijn blijkbaar erg gewild in The Gambia. Eén van de douanebeambte wilde dus dat wij onze malariatabletten afstaan. Niet dus!!! De inreisstempel voor The Gambia wordt niet aan de grens gegeven maar in het dorp, zo’n 5 kilometer verderop. De beambte reed mee om ons de weg te wijzen. De stempel was zo geregeld en de carte brun, de verplichte autoverzekering voor diverse Westafrikaanse landen, ook. We zetten dan koers naar het oosten. Via de noordkant van de Gambia rivier rijden we richting Georgetown. We kamperen die middag op een dorre akker, onder een grote boom, niet ver van een dorp. Het is duidelijk dat dit niet dagelijks gebeurt! De hele middag en avond tot het donker wordt hebben we constant wisselende bezoekers. Tsja, in Afrika ben je nooit alleen! Het is erg warm vandaag en het duurt lang voor het wat afkoelt. De volgende dag rijden we naar het dorp Wassu. Dit dorp staat bekend om zijn steencirkels. Een door Unesco beschermde begraafplaats van (waarschijnlijk) koningen. Het is een goed onderhouden terrein met wat bijgebouwtjes en een eenvoudig museum. Het is duidelijk dat er hier niet veel toeristen zijn. We krijgen een privé-toer en hebben het hele terrein voor onszelf.

Na dit bezoek rijden we verder richting Georgetown waar we vlak voor de pont naar het eiland vertrekt, een nacht op de camping doorbrengen. Kleine aapjes terroriseren hier de boel. Een grote groep velvet monkeys gebruiken de bomen als vluchtweg. Ze rennen over het dak van de auto en pikken alles wat ze kunnen. Een amusant schouwspel. Om naar de zuidkant van The Gambia te komen, moeten we de Gambia rivier oversteken. Bij Georgetown gaat dat in twee etappes. Eerst met een kleine pont en vervolgens rijden we door de stad naar het zuiden waar we het eiland verlaten via een nieuwe brug. De wegen zijn erg goed in The Gambia. Slechts een stuk van 15 kilometer in het zuidelijke deel is nog onverhard. Maar dit lijkt niet lang meer te duren. Vlot doorrijden zit er echter niet in want de tientallen controleposten van politie, douane, narcotica en militairen willen allemaal alle papieren zien en de auto inspecteren. Vooral de politie/gendarmerie maakt het ons lastig. Er wordt zelden gevraagd naar geld of cadeau’s maar hun uniform geeft ze status en macht.

Soms is het slechts een paar honderd meter tot de volgende controlepost met weer hetzelfde gezeur…. Het landschap in The Gambia is wat groener dan in Senegal maar dat heeft alles te maken met het feit dat dit strookje land gevoed wordt door de Gambia rivier. We overnachten bij de headquarters van het Kiang West Nationaal Park in Dumbutu. Het park zelf gaan we niet in omdat rangers overal in het park het dorre hoge gras aan het wegbranden zijn. Dit doen ze met reden dat ze dan eerder de stropers zien. Ze begrijpen blijkbaar niet dat de aanwezige dieren dan nog slechter kunnen schuilen. We vervolgen onze weg richting Banjul. Eenmaal in Sukuta blijven we daar enkele dagen. In Sukuta is het ook een stuk minder warm . De zeewind maakt het hier erg aangenaam. Langs het strand de vele hotel met westerse toeristen. Dat betekent supermarkten met een royale keuze en een vriezer vol vlees! Nog even inkopen doen voor we richting Guinea gaan. Vanuit Sukuta rijden we recht naar het zuiden naar de grens met Senegal. Een stuk van nog zo’n 50 kilometer.

Gereden route The Gambia, 12 maart 2013 t/m 21 maart 2013 ( 438 kilometer)