Malawi

03-04-2017 t/m 07-05-2017

“Hartelijk welkom in het warme hart van Afrika” is het eerste wat we te horen krijgen als we bij de immigratie van Malawi verschijnen. Tsja dat is toch een goed begin en fijn om te horen! Vanaf de grens rijden we in één keer door naar de hoofdstad Lilongwe waar we ons melden bij de Golfclub. Het is er een drukte van belang. De man bij de slagboom meldt ons dat het de laatste dag van het Malawi Open Golftoernooi is en dat we geluk hebben omdat het afgelopen dagen niet mogelijk was om te kamperen. Gelukkig vanaf vandaag weer wel. De golfclub is een groene oase is een overvolle stad. Vlakbij zit een winkelcentrum met diverse supermarkten. Kunnen we de voorraden weer aanvullen voor we door het land gaan rijden. Vanuit Lilongwe zijn we naar het zuiden gereden. In Dedza hebben we twee nachten op een camping bij een pottenbakkerij gestaan. De pottenbakkerij is ook met een gids te bezichtigen. Tijdens de rondleiding laten ze alle stappen van het proces zien. Van de grondstoffen tot en met het uiteindelijke product. Ze maken er mooie dingen en het viel ons op dat men echt plezier heeft in het werk.

Via Blantyre, waar we tevergeefs naar een overnachtingsplek zochten, zijn we naar Mount Mulanje gereden. Halverwege de mooie route door de theeplantages worden we aan de kant gezet. De weg moet worden vrijgemaakt voor de president en zijn gevolg. Overal is politie langs de weg. Bij iedere zijstraat/zijpad staat een agent, vaak om de honderd meter. In de verte zien we de zwaailichten aankomen. De kolonne van 60(!) auto’s, inclusief een camper (voor een eventueel presidentiële sanitaire stop) komt voorbij en wij kunnen daarna weer snel verder. Ook bij Mount Mulanje staan we bij de Golfclub. Het gebouw kan wel wat aandacht gebruiken maar buiten ziet alles er tiptop uit. De ligging van de golfbanen, met de berg op de achtergrond, is schitterend. Om wat van de berg en zijn omgeving te zien, zijn we een dagje in de omgeving gaan rondrijden want wandelen met een kapotte knie zit er helaas niet in. We rijden tussen de naast de berg gelegen theeplantages door en zien dat er druk geoogst wordt. Vrouwen in kleurrijke kleding met grote manden op hun rug lopen tussen het frisse groen van de theestruiken.  Mannen op trekkertjes voeren de thee af. Voor ons is Mount Mulanje het meest zuidelijke punt van onze route door Malawi. Onderweg naar het Zomba plateau is het weer de president die voor oponthoud zorgt. Dat de president van zo’n arm land zo met geld strooit om zijn ego te strelen, kunnen wij niet begrijpen. Het is maar goed dat de Westerse wereld dit voor hem betaald want de straatarme bevolking kan dit zeker niet! Naast het Zomba plateau ligt de voormalige hoofdstad Zomba. Vanuit Zomba loopt een smal, kronkelig weggetje steil omhoog naar het plateau. Langs de kant staan op diverse plekken mensen groente en fruit te verkopen. We trakteren ons op frambozen, avocado’s, krielaardappels en passievruchten. Het idee was om op het plateau bij de camping van de voormalige forellenkwekerij te kamperen. Helaas konden we deze niet bereiken door een gammele houten brug en daarachter bomen die scheef over de weg gezakt zijn waar wij niet onderdoor kunnen. Met het zoeken naar een plekje voor de nacht worden we gestopt door een wit minibusje. Jan-Jaap blijkt een Nederlandse architect die al 42 jaar in Malawi woont. Hij is bezig een stuk grond te kopen om misschien een camping te beginnen op het plateau en nodigt ons uit om op dit terrein te staan. Het blijkt tegenover een schooltje te zijn. Jan-Jaap telefoneert wat en meldt de bewaker dat we met rust gelaten moeten worden. Na samen de lunch gebruikt te hebben zijn zij vertrokken en stonden wij op een mooi veldje tussen de bomen. Op de weg tussen het schooltje en “onze” kampeerplek komt zo af en toe een auto langs. Mensen die op de berg wonen en/of werken lopen nieuwsgierig langs. We blijven er een paar dagen staan en doen een paar korte wandelingen. Na ons verblijf op het plateau zijn we naar Liwonde NP gereden. Hier hebben we twee nachten bij Bushmans Baobab gestaan. Het is duidelijk buiten het seizoen want behalve ons is er alleen een ander Nederlands gezin op de camping. Lisanne en Arie zijn beide tropenarts en wonen en werken sinds begin dit jaar in het Mulanje missiehospitaal. Ze hebben hun twee jonge dochtertjes bij zich. We hebben ze gesproken toen we vanaf het wildobservatie-platform naar een paar olifanten stonden te kijken. De olifanten waren wat geïrriteerd door onze aanwezigheid en de grootste deed een schijnaanval naar het platform. Het was jammer dat het ’s avonds wemelde van de muggen. Hierdoor moesten we ons helaas al vroeg in Waggel terug trekken. Cape Maclear is de volgende stopplaats. De weg ernaar toe was beter dan verwacht en het enige oponthoud was door de politiestops. Daar zijn er meer dan genoeg van hier in Malawi. Gelukkig zijn ze niet lastig. Als we gestopt worden is het meestal omdat ze nieuwsgierig zijn. Een enkele keer wordt om een rijbewijs of de verzekeringspapieren gevraagd. Bedelen om een gift komt maar zelden voor. Dat doen meestal de kinderen. In Cape Maclear hebben we bij Fat Monkey’s gestaan. Het was wat wurmen door de smalle en onverharde straatjes tussen de lemen hutjes door en ook bij Fat Monkey’s is er beperkt ruimte voor een camper van het formaat van Waggel. Grote mangobomen geven de camping veel schaduw en koelte maar wij kunnen er niet onderdoor. Langs de rand van de camping aan de strandkant zijn geen bomen en dus kunnen wij daar mooi een tijdje staan. Op het smalle strand is het een levendige boel. Dorpsbewoners wassen zichzelf, doen de was en afwas, spoelen hun groentes en ontschubben de vers gevangen vis in het meer. Honden stoeien op het strand en kippen scharrelen er rond. Langs het meer liggen vele tientallen uitgeholde boomstammen die door de vissers gebruikt worden. Op de camping ontmoeten we Chris en Marie die vanuit Kaapstad onderweg zijn naar Tanzania.  Vriendin Daniëlle reist het stuk in Malawi voor een paar weken met ze mee. Via hen leren we ook Dirk en Lieve kennen die een paar kilometer verderop op een andere camping staan. In Cape Maclear hebben we dit Belgische paar maar kort gesproken. Zij reizen 6 maanden per jaar, nu al voor het negende jaar met een Toyota Landcruiser FJ met daktent. Met Chris, Marie en Daniëlle hebben we een snorkeltrip gedaan. Lekker een dagje kleurrijke visjes kijken in het warme en heldere water. Het was fantastisch, alsof je in een aquarium zwemt! Na vijf dagen met vakantiegevoel, strand, bar en restaurant, zijn we naar Senga Bay gereden waar we met Peter en Gabi afgesproken hebben. Ook Dirk en Lieve zijn meegekomen. Als verrassing maken we hier ook nog kennis met Danny en Heike. Het lijkt wel een “overland-meeting”!

Na een aantal gezellige dagen waarin veel informatie wordt uitgewisseld, trekken we met Dirk en Lieve richting Nkhotakota. Onderweg stoppen we nog bij wat lokale supermarkten, een bank en de markt van Salima. Als de portemonnee en de kasten weer zijn gevuld, gaat het verder naar het noorden. De Fish Eagle Lodge ligt een stukje van de doorgaande weg af, aan het Malawi meer. Het pad ernaartoe viel wat tegen. Het was smal en op sommige stukken flink uitgespoeld door de regen. Naast het pad was het zacht en modderig. De beloning aan het einde van het pad viel nogal tegen. Een strandje met een prieeltje zonder behoorlijke voorzieningen moest 10 US$ per persoon, per dag kosten. Op een veldje naast de werkplaats, kost het de helft. Tsja voor die ene nacht slapen we dan wel naast een werkplaats. Na Nkhotakota rijden we het binnenland in. We gaan eerst een stuk westelijk naar de plaats Kasungu. Hierbij rijden we dwars door het wildpark van Nkhotakota. In de het wildpark is de weg grotendeels onverhard en gaat door een mooi bergachtig landschap. Dat de weg onverhard is, vinden we niet erg. Dit rijdt vele malen makkelijker dan het voorgaande stuk met grote gaten. Iets voorbij het park stoppen we op een ogenschijnlijk rustig plekje voor de lunch. Dat rustige duurde echter minder dan 2 minuten. 10 man staan er om Waggel heen te roepen om geld. Je kunt het ze niet kwalijk nemen dat door al die vrijgevige vrijwilligerswerkers de lokale mensen ons zien als Sinterklaas! Maar blij wordt je er niet van! De stad Kasungu hebben we snel achter ons gelaten. We hebben nog even geïnformeerd bij een hotel of we daar konden staan, maar 16 US$ om op een parkeerplaats te mogen slapen, is ons toch iets te gortig. Halverwege Mzuzu vinden we een plekje voor de nacht aan de bosrand. De route door het groene heuvelachtige, deel bergachtige binnenland van Malawi is echt een aanrader. De weg is meestal goed en het is niet zo druk als elders. We hebben ervan genoten. Mzuzu is de stad van het noorden. Een stad op 1280 meter hoogte en dat maakt het wat koeler en vochtiger. De dagen die we hier doorbrachten heeft het erg veel geregend. Maar het Umunthu Camp was erg comfortabel met een goed restaurant en super sanitaire voorzieningen. Voor we verder naar het noorden gaan hebben we nog een paar heerlijke dagen aan het meer bij Kande Beach doorgebracht. Dit ligt weliswaar iets zuidelijker maar ook lager en dus lekkerder qua temperatuur.  Via Mzuzu rijden we verder naar het noorden. De weg loopt door de bergen en en komt een stuk voor de plaats Livingstonia weer bij het meer uit. Livingstonia bezoeken we niet omdat we gehoord hebben dat de weg daar naar toe, te slecht is voor Waggel. We rijden naar het zeer verzorgde Chitimba Camp van de Nederlandse eigenaars Eddie en Carmen. Naast het restaurant is een lokale visser bezig om van een omgehakte boom een mokoro (kano) te hakken. Een flinke klus en mooi om te zien hoe hij dit met zijn eenvoudige gereedschap doet.

Na drie ontspannen dagen zijn we een stukje verder naar het noorden gereden. Bij een door lokalen gerund hotel kamperen we de laatste nacht in Malawi op een zanderig terrein met uitzicht op het strand en het meer. Ook hier is er volop bedrijvigheid. De laatste 40km naar de grens blijven in onze herinnering door de slechte weg en de vele controleposten. Op naar weer een nieuw land: Tanzania!

Gereden route Malawi, 1.956 kilometer