Namibië deel II

11-02-2022 t/m 01-04-2022

Vanaf de noordelijke King Nehale ingang doorkruisen we Etosha National Park in drie dagen om bij het Okaukuejo kamp het park aan de zuidkant te verlaten. Het is al snel duidelijk dat het park al flink wat regen over zich heen heeft gehad. Op diverse wegen liggen plassen tot aan de onderkant van de autodeuren. En het regenseizoen is nog zeker niet teneinde! We zien grote hoeveelheden grazende dieren, heel veel giraffen en slechts één flinke groep leeuwen. Er is overal water te vinden en dus zijn de aangelegde drinkplaatsen, verlaten. Helaas dus ook geen olifanten deze keer maar wel honingdassen en een bat eared fox.

Na het verlaten van het park rijden we via Tsumeb naar het begin van de Caprivi-strook. Een heerlijk stukje echt Afrika met rieten hutjes en dames in kleurrijke winkelrokken met kind op de rug, werkend op hun akkertjes. We doen hier diverse camping aan langs de Okavango rivier. Een prachtig groene strook met Angola aan de overkant. Vanaf de meeste campings kijk je uit over de rivier en zien we een glimp van het leven langs de rivier. We zien herders hun vee laten drinken, vrouwen de was doen en mannen vissen vanuit hun boomstamkano’s. Na ons bezoek aan deze regio zakken we weer af naar het zuiden. Met een paar overnachtingen in o.a. Grootfontein en wederom Tsumeb, komen we aan in Windhoek waar het wat op een Nederlands mini-overland-treffen leek. We ontmoeten hier Ilva en Martin, Marco en Yvonne en Kars en Simone. Erg gezellig! Nadat Monique al in Swakopmund haar boostervaccinatie had gehaald is nu Sjors aan de beurt. In het winkelcentrum is een leegstaande winkel ingericht als vaccinatie-locatie. Het was even zoeken maar eenmaal gevonden zijn we direct aan de beurt. Het is duidelijk dat de Afrikanen nogal huiverig voor de prik zijn want op de dag dat wij er waren zijn er slechts 12 prikken gezet en wij waren de laatste die dag! De vaccinatiegraad is dan ook erg laag. Na een paar dagen Windhoek vertrekken we weer richting de kust. We nemen de meest rechtstreekse weg naar Swakopmund. Een mooie route maar erg opschieten doet het niet. De kronkelige gravelweg door de bergen is op diverse plekken flink beschadigd door de recente regens en het kost ons bijna 7 uur om de 330km te overbruggen. In Swakopmund strijken we weer neer op onze bekende plek bij de Desert Sky Backpackers. Van hieruit brengen we een bezoek aan Wlotzkasbaken. Dit een dorpje langs de kust dat alleen in de weekenden en in de vakanties bewoond is. Hier hebben we afgesproken met Gerd en Jutta waarmee we bevriend zijn geraakt tijdens ons verblijf in Dubai. Erg leuk en gezellig om ze na 3 jaar hier weer te treffen! Terug in Swakopmund laten we ons verwennen in de vele restaurantjes in het centrum en genieten van de wandelingen langs de zee. Omdat het wat begint af te koelen zoeken we de binnenlanden weer op voordat we teruggaan naar Zuid-Afrika. We kamperen bij de White Lady lodge met uitzicht op de Brandberg en tussen de imposante rotsen van Spitzkoppe. Lekker genieten van prachtige luchten bij zonsopkomst- en ondergang met lekkere temperaturen.

Tijdens een paar dagen Windhoek horen we dat voor volledig gevaccineerde de PCR-test om zowel Zuid-Afrika als Botswana in te komen, is vervallen. We verleggen dus onze route en kiezen voor de kortste weg naar Johannesburg via Botswana. We gaan nog even langs in Kameelfontein en hebben het gezellig met Ronald en Wil en Gerard die hier toevallig ook zijn. De laatste etappe gaat naar Muldersdrift waar we onze auto weer gaan parkeren. Nog wat schoonmaken en de laatste dingen inpakken voor we terug gaan naar Nederland.

Gereden route Zuid-Afrika, Namibië en Botswana 14.055km