AR; NP Talampaya t/m Salta

27-04-2023 t/m 20-05-2023

Aangrenzend aan het NP Ischigualasto ligt het Talampaya Nationaal Park en de bezoekerscentrums liggen 80 kilometer uit elkaar. De grens tussen de parken is een weg en tevens de provinciegrens. De opzet van de parken is totaal anders. In het Talampaya park kan niet zelf worden gereden. We hebben een tour door de kloof geboekt en gaan met een “echte overlandtruck”! We bezoeken de canyon, zien rotsschilderingen en verschillende rotsformaties. Door het grote aantal toeristen die dit park bezoeken lijkt de tour een beetje op productiewerk en het komt allemaal wat gehaast over. Toch is het zeker de moeite waard! Na de ochtendtour vertrekken we richting Chilecito om van daaruit de Ruta 40 verder naar het noorden te rijden. Bij de plaats Londres overnachten we bij de restanten van de Inca-stad El Shincal. Er is niet veel van de stad meer over maar her en der zijn wat fundaties en muren gerestaureerd. Het is een mooie groene plek tussen de bergen. Tijdens de rondleiding worden we vermaakt door een groepje lama’s die ons nieuwsgierig volgen. De stad zelf zou, volgens de onderzoekers, een belangrijke provinciehoofdstad geweest moeten zijn. Dit door de vondst van honderden stenen fundaties. We blijven de Ruta 40 verder volgen en zijn verrast dat deze weg ook door krappe straatjes van dorpen en stadjes loopt. Hier wemelt het van de elektriciteitsdraden en de lage boomtakken. Het blijft dus oppassen! Een flink stuk verder naar het noorden overnachten we weer bij overblijfselen uit de Inca-tijd. Dit keer is het bij Ruinas de los Quilmes. Deze overblijfselen liggen in een nogal droog gebied en tegen de helling van een berg. De contouren van de diverse gebouwen zijn nog goed te zien. Maar het meest in het oog springend zijn hier misschien wel de enorme cactussen. Sommige zijn wel 8 meter hoog en er staan er talloze! In Cafayate parkeren we op een terrein naast het busstation. Een rustige plek die vaker door campers wordt gebruikt. Van hieruit loop je zo het centrum in. Het is een gezellige plaats met veel horeca en voorzieningen voor toerisme. Het ligt dan ook midden in een grote wijnstreek. De weg naar Salta gaat door een Nationaal Park met de naam Quebrada de las Conchas. Het is een gebied met baksteen rode rotsen die door erosie is ontstaan. Met wat fantasie kan je in de rotsformaties de vormen zien van “het Kasteel”, “de Obelisk” en “de Ramen”. Ook zijn er diepe uithollingen ontstaan waarvan de bekendste de “Duivelskeel” en het “Amfitheater” zijn. Voor we in Salta naar de camping gaan besluiten we eerst de Volvo dealer te bezoeken. Het startprobleem moet worden opgelost.

Op de camping is het een gezellige boel. Veel overlanders en andere reizigers. Het weer is prima en voor een habbekrats zijn we met een taxi in het centrum. We gaan lekker uit eten, bekijken het gezellige oude centrum en nemen een kabelbaan naar een uitzicht punt bovenop de berg. Het wachten op onderdelen is hier geen straf. Het is alleen jammer dat na enkele dagen blijkt dat de Volvo garage in Salta, helemaal niets doet. Het wordt afgedaan met “de onderdelen zijn hier niet te krijgen”. Dus op zoek naar andere bedrijven die wel willen helpen maar ook dat draait op niks uit. Er wordt zelfs door onze bevriende Belgische reizigers, Annelies en Pieter, in Bolivia gezocht naar de cruciale sensor. Ook krijgen we hulp vanuit Nederland. Marc en Robert van Volvo Nebim in Weert sturen tekeningen en delen hun ervaring. Uiteindelijk na weer veel bellen, appen en zoeken kunnen we een krukas sensor bemachtigen die nu dienst doet als nokkenas sensor. En het blijkt nog te werken ook! Een ieder heel erg bedankt voor alle hulp. We zijn weer onderweg na ons 15 dagen zorgen te hebben gemaakt.