AR; Puerto San Julian t/m Tolhuin

09-12-2023 t/m 19-12-2023

Onderweg naar Puerto San Julian is het ook op de smalle asfaltweg oppassen. De berm blijkt na de regens van vannacht, erg zacht te zijn. We zien diepe sporen en een weggegleden vrachtwagen staat hopeloos gestrand in de modder van de berm. Ook op het terrein van de camping trekken we flinke sporen. In het dorp is het erg rustig. Het weer wisselt ook nogal sterk, van zon naar regen en dan weer wind. Bij het begin van het dorp staat een replica van het schip waar Magallanes in 1520 hier aan land is gekomen. Verder is er niet heel veel te beleven. Ook qua route naar het zuiden valt er niks te kiezen. Er loopt slecht één weg tot aan de grens met Chili. De laatste plaats voor de grens is Rio Gallegos. Hier laten we onze dieseltank weer vullen en overnachten we in het centrum naast het tankstation met uitzicht op de Gallegos rivier. Gedurende de avond zien we een steeds langere rij voor het tankstation ontstaan. Een paar uur later zien we de dieselprijs met meer dan 1/3 omhoog gaan. Voor ons, van 0.46 naar 0.64 Euro per liter, nog steeds heel betaalbaar, maar voor de Argentijnen is het toch een ander verhaal. Tsja, de nieuwe president laat zich direct al gelden. Van het idee om de andere tank ’s morgens nog te vullen, stappen we maar even af. Voor we de grens over gaan, rijden we nog langs Laguna Azul. Dit kratermeer ligt maar een paar kilometer voor de grens met Chili en is de moeite van een ommetje zeker waard.

Daarna komt de grens met Chili. Toch wat onzeker over hoe streng de controle is, melden we ons bij de grens. Er mag namelijk vanwege importbeperkingen geen (verse) groenten, fruit, zuivel of vlees ingevoerd worden. Maar het ging er erg ontspannen aan toe. En dus rijden we verder in Chili om het laatste stuk naar de veerboot richting Vuurland, af te leggen. De oversteek duurt slechts een half uur en we zoeken daarna een plekje voor de nacht in het plaatsje Cerro Sombrero. Samen met Jan en Anja boeken we die avond een uitstapje voor de volgende dag. Een kleine 100 km verder naar het zuiden, ligt het park Pinguino Rey, oftewel het koningspinguïn park. Vanaf observatiehutten en een toren, kunnen we de dieren bewonderen. Ze zijn groter dan de soorten die we eerder zagen maar staan helaas best ver weg. Toch prachtig om te zien! We krijgen een uur om van deze pinguïns te genieten! Prachtige dieren met hun knalgele halzen en oranje accenten op kop en snavel. Na de lunch gaan we weer verder. Terug naar de grens met Argentinië. Deze grensovergang was achter de rug voor we met onze ogen konden knipperen. Het meeste tijd koste het zoeken naar de juiste loketten. Zo hebben we het graag! Hierna rijden we door naar een plek aan zee ten noorden van Rio Grande. Hier doen we de volgende dag flink wat inkopen. Het vlakke noordelijke stuk van Vuurland laten we vanaf hier achter ons. Naarmate we zuidelijker komen wordt het heuvelachtiger en groener. We verlaten de Ruta 3 voor nog een uitstapje. Dit keer naar Cabo San Pablo waar we ’s avonds in een eenvoudig restaurant empenada’s eten met Anja en Jan met uitzicht op het wrak van de “Desdemona”. Dit gestrande schip ligt hier sinds 1984 op het strand en met laag water kun je eromheen lopen.

Ushuaia komt steeds dichterbij, maar voor we daar arriveren verblijven we nog op een kunstenaars camping in Tolhuin. De camping ligt direct aan het Fragnano meer en is omringd door besneeuwde bergen. Een schitterende plek! Vanaf hier is het erg bergachtig en mooi groen in de dalen. Het is super rijden en als we uiteindelijk Ushuaia, de meest zuidelijke stad van Zuid Amerika, bereiken, voelt dit toch wat vreemd na zo’n lange reis.....