BR; Rio de Janeiro t/m Chui

14-07-2023 t/m 20-08-2023

We hebben een camping aan het strand van Recreio uitgekozen als startpunt voor onze bezoekjes aan Rio de Janeiro. De auto staat hier veilig als wij de stad in gaan. De eerste dagen verkennen we de omgeving te voet of met de fiets. Het is heerlijk om weer eens bij de zee te zijn! De mooie stranden, de levendige boulevards met kleurrijke strandtenten vervelen niet snel. Er is overal volop activiteit. Het is er druk en gezellig. Rio de Janeiro bezoeken we met het openbaar vervoer. Er zijn vele metro-, tram-, ferry en (snel)bus verbindingen die je overal naar toe kunnen brengen. Rio is groot en het kost dan ook tijd om ergens te komen. Ondanks de drukte door het vakantieseizoen, hebben we de nodige toeristische hoogtepunten bezocht. Het witte, futuristische museum van de toekomst en natuurlijk het beroemde Christus Redentor beeld op de berg.  In de wijk Santa Teresa zijn we naar het Lapa spoorviaduct gelopen en hebben hier het historische gele trammetje over het witte viaduct zien rijden. In deze wijk werden we diverse keren gewaarschuwd dat het hier onveilig is. Nadat ze geprobeerd hebben onze telefoon uit onze handen te grissen, hebben we snel de wijk verlaten. In Rio zijn erg veel vervallen wijken en overal in de stad zijn groepen daklozen. Het was misschien dus niet heel verstandig van ons om de stad op eigen houtje te gaan verkennen. Langs de boulevard van de beroemde stranden zoals Copacabana en Ipanema is het wel relaxt. Veel toeristen en veel gezelligheid. Met de ferry bezoeken we de wijk Niteroi aan de overkant van de baai. Het is hier wat rustiger en er staan een paar interessante gebouwen van architect Oscar Niemeyer.

We volgen de weg langs de kust. Het is een aanéénschakeling van baaien en stranden. De kust is grillig gevormd door het bergachtige, groene oerwoud erachter. Mooi rijden dus. Een van de mooie plaatsjes die we aandoen langs de kust is Paraty. De plaats ligt prachtig aan een baai. Het oude centrum is mooi opgeknapt met straten vol kleine, witte huisjes, kerkjes en veel horeca gelegenheden. Wel oppassen waar je loopt want de bestrating is “wat” ongelijk! Er zijn in het weekend muziekoptredens waar veel publiek op afkomt. Ook de haven trekt de aandacht vanwege de kleurrijke rondvaartboten die langs de eilanden varen. ’s Avonds is het erg gezellig in het centrum. Er zijn grote terrassen opgesteld en deze zitten allemaal vol etende mensen. In een grote tent naast de kerk, speelt een band en er wordt volop gedanst. Brazilianen houden wel van een feestje in dit levendige stadje!

Na het weekend gaan we weer verder zuidelijk, langs de kust op. Het is nog altijd mooi rijden langs de Costa Verde die zijn naam eer aan doet. Vlak voor Ubutuba genieten we van een strand waar volop gesurft en gezwommen wordt. Maar liefst 35 kilometer verder komen we aan in Maranduba. Hier blijven we wat langer. Onze motorrem maakt nogal herrie en via de camping eigenaar hebben we onderdelen kunnen bestellen. Dus moeten we hierop wachten. Ondertussen wandelen we lekker over het strand, zwemmen we wat en genieten van de lokale horeca. Na de reparatie rijden we verder naar Sao Sebastiao. Op een prachtig plekje kijken we uit op Ihla Grande. Op de dag van aankomst is het erg warm maar de dag dat we het eiland willen gaan bezoeken is het grauw en regenachtig. Dus rijden we door omdat de tijd ondertussen wel wat begint te dringen. Onze vlucht vanaf Montevideo staat gepland op 28 augustus. De grauwe, winderige en regenachtige dagen blijven ons wat achtervolgen. Ook als we landinwaarts richting de Europese immigranten regio rijden. De route ernaar toe gaat door een groen, bergachtig gebied. De wegen zijn vol met voortrazend vrachtverkeer.  Op deze weg is zeker 90% vrachtwagen en ze hebben allemaal haast! Het weer is slecht en we zien dan ook veel ongelukken.

Pomerode is één van de Duitse dorpjes in deze regio. Na dagen van inspannend rijden, een prima plek om even gas terug te nemen. Er staan her en der vakwerkhuizen en bij de restaurants is de Duitse invloed flink aanwezig. Niet alleen het eten is Duits geïnspireerd maar natuurlijk loopt men in lederhosen en draagt men jagershoedjes. Diverse bandjes in de biergarten spelen in het Portugees vertaalde Duitse muziek. Best amusant allemaal! Het wordt ééntonig maar we blijven verder langs de kust naar het zuiden rijden. Het is lang niet zo mooi meer. De kust staan vol hoogbouw en wederom extreem druk op de weg. Gelukkig wordt het wat beter als we voorbij Florianopolis zijn. In de plaats Laguna zien we vissers samenwerken met wilde dolfijnen. De dolfijnen drijven de vissen richting de vissers, die met hun werpnetten klaarstaan. Door deze unieke samenwerking vangen ze, al generaties lang, allebei meer vis. Geniaal toch?

We doen ook de plaats Torres nog aan. Aan de rand van de stad bij de toeristeninfo, vinden we een plekje om te staan. Je verwacht dat bij een toeristenbureau de medewerkers enigszins Engels of Spaans spreken, maar helaas is dit ook hier niet het geval. Het Portugees blijft bijna onverstaanbaar voor ons en het voelt niet prettig om overal met je telefoon en Google translate aan te komen. Met de fiets verkennen we de stad. Bij het strand rijzen uit het zand, kliffen op van zo’n 20 a 30 meter. In een uitholling van deze klif is in een grot, een Maria kapel gecreëerd. Ook in deze stad gaan we lekker uit eten. In heel Brazilië kennen ze het fenomeen “kilo-restaurant”. Dit zijn buffet restaurants waar je kan opscheppen wat je wilt. De keuze is enorm en je betaalt voor het gewicht wat op je bord ligt. Voor ons een ideale manier om aan de Portugese menukaarten te ontkomen!

Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe rustiger het wordt. We nemen de route tussen de lagunes en de kust in, die minder door vrachtverkeer wordt gebruikt. Veel zien we niet van de lagune en de zee maar het is aangenaam rijden. Bij Sao Jose do Norte moeten we een pontje nemen naar Rio Grande. Dat kost tijd. Normaal rijden we langs de vrachtwagens op maar hier worden we teruggestuurd naar de rij voor vrachtwagens. We zien 3 pontjes vertrekken voordat er gelukkig een extra pont wordt ingezet. Na 3 uur zijn we gelukkig dan toch aan de overkant! De laatste kilometers naar het parkeerterrein van een tankstation aan de snelweg, rijden we dus in het donker.

Het is nog 230 kilometer langs lagunes en door een natuurpark naar de grens met Uruguay bij de plaats Chui. Onderweg zien we honderden capibara’s, veel vogelsoorten en kaaimannen. Een mooie, rustige afsluiting van, het drukke, Brazilië.